Antieke van Guute

Opeens zie je op facebook en in blogland dat dames aan de antieke van Guute beginnen, of er aan verder gaan werken, geïnspireerd door het zien van affe quilts?

De mijne, klaar net na de zomervakantie van afgelopen jaar klik hier voor de blog,

hangt in alle tevredenheid over de ballustrade, en zodra Zipje en Zopje niet meer naar boven mogen (vanwege de teken die na de vorst weer boven de grond komen), komt deze beauty weer op bed. Ik heb hem zelf met de machine doorgequilt, en heb zijde tussenvulling gebruikt, bij Merel gekocht, die ik zonder aarzeling weer zou gebruiken!! Het quilt als een droom en de quilt hangt soepel over het bed, en wat ik ook niet verkeerd vind: hij komt zonder kreukels en vouwen uit een tas waar hij bijna 2 weken in opgevouwen zat.

Ik heb een roos (vrije fantasie) patroon gebruikt voor de antieke quilt, op onderstaand filmpje leg ik het uit, hierbij de quilt van mijn moeder doorquiltend. Oeh luister niet te veel naar mijn gewauwel, ik kan echt niet praten en quilten gelijkertijd.

Ik las hier en daar dus aarzelingen, twijfels, vragen over hoe ze deze schoonheid het beste kunnen doorquilten; om te zien waar je smaak, zin en kunde ligt, heb ik de affe antieke quilts op internet opgezocht, gewoon om te kunnen vergelijken. Hieronder een rijtje van de postings van dames waar ze hun affe quilt showen, en waar je dus ook -mits de foto scherp genoeg is- het quiltwerk kan bewonderen, en ik heb er 2 rijtjes van gemaakt, de handquilters en de machinaal quilters.

Handgequilt:
Berna
Nathalie
Sylvia
Daantje (denk dat het met de hand is gequilt)
Machinaal doorgequilt:
Jeannet (op een long-arm laten doorquilten)

Ik weet dat Jeanine hem ook heeft doorgequilt voor Rika, maar ik heb geen foto hiervan , zonde.

Het patroon is bij Dorry te koop. Er zwerven vast nog honderden van deze quilts rond over de wereld, toentertijd had Guute een Yahoogroep opgericht met meer dan 1000 (of 2000?) deelnemers over de hele wereld, helaas heb ik de blogs van deze dames niet meer op mijn blog staan.  In 2011 hadden we een soort reunie van antieke quilts in het Belgische Nieuwkerke, foto’s maken viel niet mee met de wind die er toen stond, maar je ziet hoe mooi deze quilt is in zowel klassieke kleuren, als ook fel, pastel, in 1 kleurschakering, of keibont.

rechtsboven staat Guute

Antieke quilt is nu echt af!

Het begon allemaal jaren geleden, in Mei 2009, toen Guute op haar blog hier vertelde over de antieke quilts in Quiltmania, en dat ze er best wel een patroon van wilde maken, maar welke ging het worden, en wie wilde dan meedoen met haar. Hier hakt ze de knoop door, en ik besluit ook mee te doen, via de door haar aangemaakte (en inmiddels ook alweer opgeheven) Yahoo group konden we elke maand een randpatroon downloaden, en maken weer.

Sommige dames gingen zeer voortvarend en consequent van slag, en maakten braaf supersnel een border af, ik was iets trager, (ja serieus, ik hoorde niet bij de groep hardlopers), en net als andere dames maakte ik de quilt niet helemaal volgens plan, maar liet wat weg en voegde er wat van mezelf aan toe. Ik was nl al jaren met dezelfde Aunt Grace stoffen hexagonen aan het maken, en die zouden als afsluiter heel mooi staan.

Donderdagavond was de top klaar op de bies na, vrijdag ben ik -nadat ik eerst Evelien had afgezet bij haar studentenhuis in Amsterdam, en genoten van een zalig kopje Nespresso, what else?- ermee naar Merel’s Birdblocks  gegaan,

even kijken of zij er een beter bijpassende stof voor de bies had. Het was druk in de winkel, we kwamen amper toe aan kletsen, maar het was wel gezellig. Ik kwam niet met lege handen thuis, kijk eens wat een vrolijke stoffen ik heb gescoord!

En ook hitte bestendige siliconen vingerhoedjes, voor als ik weer eens biaisband ga maken, (ik kom er altijd met gevoelige vingertoppen van af), en in dat vierkante potje zit iets aparts, het ziet er uit als een blokje groene zeep, maar dan heel vast, en je doet er een heel klein beetje van op de binnenkant van je handen, en dan heb je antislip handen! Niet aan te bevelen voor nachtelijke avonturen, tenzij dit wenselijk is. ;-), maar ideaal als je supergladde handen hebt van bv. afwassen, en daarna weer wilt gaat quilten. Nu heb ik geen antislip handschoenen meer nodig; de laatste keer naaide ik dwars door een vingertopje van de handschoen, en toen kon ik uithalen! En ik heb ook geen idee meer waar ik ze heb gelaten, dus heb ik de antieke afgelopen week met blote handen gequilt.

Vlak bij de parkeergarage (steenworpafstand van Birdblocks)zag ik deze studenten, genieten van hun studentenleven, ik hoefde me niet af te vragen welk huis van hun was, wat een zooi! Als dit de buitenkant is, kan ik me bij de binnenkant wel wat voorstellen

Ik wipte ook even binnen bij de H&W, in het pand naast Birdblocks, maar de mij onbekende dame achter de toonbank -die 2 buitenlandse mannen aan het helpen was- zei dat Annelies er niet was, dus toen ben ik maar weer weg gegaan. Of had ik me moeten voorstellen, “haai, ik ben Shirley.”?  Naaah, daar ben ik te verlegen voor.

De keuze voor de bies is dus de gele bloemetjes stof geworden, waarvan ik zelf nog 1,5 meter van had liggen, en de rode klemmetjes die ik van mijn moeder heb gekregen voor mijn verjaardag,  zijn een uitkomst!

Ik stik dus eerst de bies tegen de goede kant van de quilt, sla dan de bies om naar de achterkant, waarbij ik zorg dat de bies over het stikwerk heen valt, en dan stik ik op de voorkant, naai precies net naast de bies, waardoor de bies aan de achterkant ook vastgenaaid wordt.

Deze morgen heb ik eerst alle zwarte takkertjes er uit gehaald, onder het kijken naar heel wat afleveringen van the Killing (hier ook online te zien), en ook heb toen ik de ophangsleuf die al met de bies was meegestikt, met de hand (allicht) vastgenaaid (foto is gemaakt na het wassen).

Dat viel nog niet mee, want the Killing is een Noorse Deense serie, en dus niet te verstaan voor mensen die deze taal niet machtig zijn, maar gelukkig zat mijn meekijkende lief wel op te letten. Met 6 colorcatherdoekjes -waarom 6?- is de quilt in de was en daarna in de droger gegaan, en nog een beetje klammig legde ik hem op het gras, om bij daglicht te kunnen bewonderen.

Zipje en Zopje roken een verse quilt al van verre, en kwamen meekijken, Zopje wilde testen of het wassen geen afbreuk had gedaan aan het lekkere ligwerk,

en goedgekeurd mocht ik hem weer oppakken, Zopje verliet niet geheel vrijwillig zijn pas verworven plekje. De rechter foto laat de kleuren zien zoals ze echt zijn. Hij is echt heel mooi uit de was gekomen, het quiltwerk geeft een antiekerig rimpeleffect, terwijl de quilt niet gekrompen lijkt.

En zeg nou zelf, is het geen snoepje!

Hij is gemaakt voor op ons bed, past perfect, en de ophangsleuf zit er op voor het geval ik hem ook eens tegen de muur wil hebben.

Oei wat mooi!

Toen ik vanmorgen de laatste quiltsteken maakte aan mijn ‘antieke’ quilt, naar een patroon  op papier gezet door Guute, en te koop bij Dorry, was ik wel even ontroerd, want de laatste steken waren op een hexagonbloem, en toen ik die aan het maken was, had ik mezelf voorgenomen, dat als de quilt klaar was, ik genezen zou zijn.

Nu nog de bies en ophangsleuf, welke bies, de roze, of dezelfde gele die ik als sashing heb gebruikt,

of de warmere geel,

wie zal het zeggen, en gaat het lukken morgen? Het hangt allemaal een beetje af hoe mijn armen/handen zich gaan gedragen na de beulsessie van vandaag.
Ik verklaar me nader.
De schilder melde zich om kwart voor 8 bij ons oude huis, om de hele buitenboel een grote beurt te geven, hij was net de boel aan het verkennen toen ik aan kwam rijden, en met een grote grijns gaf deze hunk van 2 meter lang me een hand. Ik denk dat zijn grijns te maken had met zijn vriendelijk karakter, en niet met het feit dat ik kwam opdagen met mijn groene bloes (met sierknoopjes en kraaltjes) binnenste buiten aan, tenminste, dat hoop ik.

In de hal -overleggend wat de plan de campagne was, na de rondleiding-, stond ik zo met mijn handen losjes op mijn heupen, me van mijn beste kant te laten zien, toen ik iets bij mijn hand voelde, en toen ik zag dat dit ‘iets’ het etiketje van mijn bloes was!  Ik was wel erg slaperig toen ik me had aangekleed, en terwijl de schilder met zijn baas stond te overleggen aan de telefoon, liep ik snel de keuken in om mijn bloes om te keren. Tijdens de eerder genoemde rondleiding ontdekte ik tot mijn gruwel dat de tuin in de afgelopen 3 maanden was geëxplodeerd, alsof er pure pokon uit de lucht was komen vallen, en vooral de Rhus vertoonde zwaar overdreven testosteron-gedrag met al zijn uitschieters; het grasveld en de perken waren vergeven met jonge bomen, varierend van heel klein tot 1,5 meter hoog, je kon niet zien waar de bestrating eindigde en het gras begon.

Ik belde bij thuiskomst de tuinman, zijn vrouw nam op, met de mededeling dat haar man bij andere tuin bezig was, en pas over een week of 2 ruimte had in zijn agenda. Balen! Eerst maar het quiltwerk afmaken, en dan de auto vullen met tuingereedschap, en aan de slag, er zat niks anders op. En zo riep ik snotterend hoera om iets voor half 10, en stond ik een kwartier later al onkruid te wieden bij ons oude huis.

Eerst maar de paden vrij gemaakt, opdat niemand zijn nek zou breken, en toen de druif gesnoeid, (we zien wel of hij dit overleefd)

want daar kon je niet eens met goed fatsoen omheen lopen, oh wat zou mijn vader zich lekker hebben kunnen uitleven hierop!  Om bij de ramen plek te maken zodat de schilder er zijn ladder kon zetten,

moest ik eerst hier het pad vrij maken, en daarna de rimboe op het grasveld weghalen; gelukkig trekken de Rhus loten makkelijk uit de grond, ze breken -meestal- net onder de grond af op de wortelstok, maar er zitten altijd taaie rakkers bij, en daarvoor had ik de takkenschaar op lange stok voor, zodat ik niet steeds door de knieën moest gaan.

Om 1 uur was het zover klaar,

ik vond het mooi geweest, en met een hele berg aan tuinafval achter in de tuin achterlatend, ging ik huiswaarts, kletsnat van het zweten, maar wel blij dat het me gelukt was. Het ‘grasveld’ ziet er als een slachtveld uit, het afmaaien m.b.v. de cirkeldraadmaaier lukte me niet, het draad brak steeds af. Ik had trouwens geen spierkracht meer over in mijn armen, en heb het er maar bij gelaten, dan maar niet kort.

Gelukt

Gelukt, denk ik, als ik zo naar de stompen van de bamboe kijk, en vreemde kleuren omhoog zie borrelen,  als bij een toverdrankketel. Mooie kleuren!

Maar als ik goed kijk, ontdek ik jonge scheuten, die dapper doch ook héél dom omhoog komen; zodra ze iets dikker zijn -over een paar dagen- zal ik ze snoeien en behandelen met dat giftig goedje wat de tuinman me gaf. En het mag dan ook 24 uur niet regenen, en dat wordt lastig in ons kikkerlandje. Ik zit nu al te bedenken wat ik op de leeg gekomen plaatsen ga planten, volgend voorjaar, als ik de wortels -hopelijk met gemak- weg kan halen om een mooi plantgat te creëren. Budleya, of azalea’s,  mmm, ze moeten wel tegen de droogte kunnen, hier op het zandgrond pal in de zon.

Planten uitzoeken vind ik minstens net zo leuk als lapjes voor een nieuwe quilt uitzoeken, want ook daar begint het toch te borrelen, met de antieke in de laatste fase van het afmaken.

Zopje is not amused, want de antieke is zondanig opgevouwen over de B’nina dat hij er niet op kan liggen, maar oké, de bank ligt ook best wel fijn.

Zodra ik met de Girls Day Out in de weer ga,is het helemaal verboden terrein voor hem, je moet er toch niet aan denken dat meneer zijn nagels hierin gaat zetten, of testen hoe stevig die glimmende kraaltjes vast zitten.

of die paarse bloemetjes; ik zet het vogelkooitje er pas aan als hij helemaal klaar is, wel zo veilig.
En ik dacht dat hierna de huizenquilt aan de beurt kwam,

maar ik moet eerst de kattenquilt afmaken voordat het Belgisch quiltweekend van start gaat (28 sept), georganiseerd door Katrien, want dat hebben Yvonne en ik ons als doel gesteld, samen showen, en Merel heeft hem al af, die kan wat dit betreft achterover leunen, stressvrij. Ik ben benieuwd hoe ze naast elkaar zullen staan.

hoe kon ik die vergeten? Nu nog even kijken in welke tas hij zit, ook een uitdaging op zich. 🙂

Luieren

Met de lunch net op, en een kopje koffie in mijn hand, de zonneschermen omlaag (want 30 graden), en de schuifpui aan de schaduwkant vol open, zit ik te genieten in mijn luie stoel, kijken wat er zoal aan mogelijkheden zijn bij Wordfeud (mijn WF naam is zipjezopje), -WF blijkt alweer passé te zijn, hoorde ik onlangs- en daarna even kijken of ik bij Rumble (zelfde naam) alweer ben ingemaakt door dees en geen. Ik ben hier geen held in, haal net de 30 woorden, en dan knijp ik in mijn handen van blijdschap, soms haal ik een score van 600, maar meeste keren zit ik rond de 2 a 300 punten, per beurt, het hele spel bestaat uit 3 beurten. Ik ben gewoon te traag, zie de mooiste woorden pas in de laatste secondes, zit met mijn te dikke wijsvinger teveel letters gelijkertijd te aaien (op mijn mobieltje), waardoor het woord niet klopt, nou ja, je bent er even mee zoet, om geest (en accu) even leeg te maken, maar ik ben het wel snel beu, na een kwartiertje heb ik het helemaal gehad. Even benen strekken.

Na het gras maaien en was op de droogmolen ophangen, ging ik even in de schaduw zitten, vogels kijken en gewoon genieten van de heerlijke bloemenluchtjes, en dan krijg ik bezoek van deze vreemde vogel insect,

die eerst op mijn voet zit, brrr, nee, hij heeft me niet gestoken, maar ik was bij dat hij -door een spastische schrikbeweging van mijn voet- eraf vloog om naast me op de vinca major te gaan zitten.

Muggen vinden me ook zo lief, en dus zit ik snel weer binnen, met een lekker kopje koffie, als Zopje komt aanlopen en hij kijkt me zwaar verliefd aan;  hij springt op schoot en begint gelijk met zijn nagels van zijn voorpoten gaatjes in mijn bovenbenen te prikken, heel ritmisch, dat weer wel, maar leuk is anders. “Aaah, Zopje, laat dat!”,  roep ik uit, en hij kijkt me lief kwijlend aan, om dan heel voorzichtig te gaan liggen, kopje links, kontje rechts van me, pootjes richting mijn knieën, en terwijl ik een slokje koffie wil nemen, strekt meneer zijn achterpoten en duwt met zijn kont mijn kopje bijna uit mijn hand. “Zopje!”, verzucht ik en dep mijn decolleté droog waar een paar druppels koffie in zijn beland, gelukkig is er niks op mijn shirt terecht gekomen.  Ik duw zijn kont omlaag, en dan stapt hij diep beledigd van schoot af, en verdwijnt uit het zicht. Als de koffie op is, loop ik naar de glazen tafel, om het tornmesje weer zijn werk te laten doen op de antieke quilt.

Eerst even Zopje eraf tjoepen, kom op, er af! Hij heeft er geen zin in, en doet net of hij diep slaapt, maar als ik nog een foto maak, zie ik hem gluren, en stapt hij op, hij wilt rust hebben.

Nee, ik ben er nog niet mee klaar, hoewel ik denk nu aan de laatste rozen bezig te zijn. Wat opnieuw moet? Meer dan ik vreesde, namelijk het hele middenstuk van hexagoon tot hexagonrand, en alles wat binnen de roze sashing valt, naast de flying geese.

Ja, dat is zeker veel, ik ben blij dat ik nog genoeg garen hebt, want het uitgehaalde kan ik echt niet meer gebruiken. Ik moet de quilt wel eerst goed uitkloppen buiten, voordat ik ga doorquilten, want Zopje heeft heel veel zand mee gesleept, en dat wil ik niet in mijn B’nina hebben, kan nooit goed zijn voor het spoelhuis, het wordt dan gezandstraald.

Tussen de buien door

Ondanks het vele regen dat er is gevallen, is het mij gelukt om tussen de buien door in de tuin te werken, modder zat tot achter mijn oren, de tuin knapte er van op; en ik ook, want niets is fijner dan op je knieën te werken met de zalige grondlucht in je neusgaten, regelmatig bezoek te krijgen van Zipje en Zopje, die dachten zeker dat ik achter een muis aan zat 🙂 . Er hupte af en toe een roodborstje vlak langs mijn handen, verschrikt weg vliegend als ik bewoog. Tijdens het gras maaien ontploften er hier en daar een zwam, die verstopt zat tussen het hoge gras, wat een grijze wolk opleverde boven het grasveld, dat gelukkig snel wegwaaide dankzij de harde wind.
Het was na het werken heerlijk uitrusten, en genieten van het resultaat. Misschien dat ik morgen de laatste 2 perken kan afwerken, aan de zijkant van het huis, hangt van het weer af.  Zopje ligt hier op tuinafval, bovenop liggen brandnetels, waar hij blijkbaar geen last van heeft.

Dit is nu gedaan,

en het deel rechts van de godin (op de rechtse foto) is waar ik verder aan ga werken, als de weergoden me goed gezind zijn.

De taxushaag -te zien op de linker foto- is flink gegroeid, 2 jaar geleden zat de bovenkant hij ter hoogte van de schaal van de godin, en hingen de daders van het snoeiwerk -de gemeentewerkers- brutaal over de heg, alles te bespreken wat ze zagen;  toen heb ik aan de achterkant van de heg geplastificeerde kaarten opgehangen voor de gemeentewerkers, in de hoop dat er een snuggere bijzat die kon lezen. Als de bewoners van deze wijk de hagen hoger wilden hebben, dan moeten ze zelf voor het toppen van de haag zorgen, nou ja, daar hebben we ook weer ventjes voor.

Woensdagmiddag stond ‘mijn tuinman’ met 3 hulpjes voor de deur, om nog even snel voor de vakantie de beukhagen snoeien, op de foto hier rechtsboven te zien; in 1,5 uur tijd waren ze klaar, 2 man met snoeimachines, en 2 man die opruimden, wat een teamwork!

En tijdens de regenbuien van afgelopen dagen was ik achter de naaimachine te vinden, muziekje aan, koffie en iPhone bij de hand, want sociale media (wordfeud) moet ook bijgehouden worden, om de antieke quilt af te quilten. Vanmiddag tijdens de bee kon ik beginnen aan het uithalen van de vele meters te strak gespannen onderdraad, zonde van de uren naaiwerk. Hier zie je bij de hexagonen een kluwen uitgetrokken bovendraad liggen.

Nog even verder draad uittrekken (ik denk dat ik in totaal 1/3 deel van al het quiltwerk moet uithalen) en dan ga ik gewoon de gaten weer vullen met het rozenpatroon, wat je op de achterkant mooi kan zien op deze foto. Een bloem is ongeveer een koffieschoteltje groot.

Op de plaatsen waar ik draad uithaal, zet ik om de 15 cm een tackertje, dit kan natuurlijk ook een veiligheidsspeldje zijn, maar nu ik van mijn moeder haar Micro-stich heb gekregen met heel veel tackertjes, gebruik ik die.  Miranda showde haar Phoebe, die ze met de hand aan het doorquilten is, nadat ze eerst de grote lijnen met de machine had doorgestikt (in de ditch), ze schiet al aardig op.

Julie was een handwerktasje aan het afwerken, suf genoeg dacht ik er niet aan om een foto te maken, hij is zo leuk aan het worden! Angela was ook weer van de partij (de laatste keren afwezig wegens topdrukte op haar werk), ze had even niks om aan te werken, en zat lekker te kletsen en in quilttijdschriften te kijken.  Ik werd verwend door de dames, ik kreeg een boek, mooie kaart en restje stof van Julie, (van dit stofje had Julie een bloesje gemaakt voor haar zoon, toen hij een klein ventje was),

Miranda gaf me een bloemetje met geld om zelf iets quilterigs te kopen en van Angela kreeg ik een schattige hortensia voor in de tuin, en een hosta met de naam Quilting bee :-), ze had voor de andere dames ook deze hosta meegenomen, wat een schat!

zou er een kweker zijn die ook quilts maakt, of misschien zijn/haar wederhelft?

Er was deze donderdagmiddag ook een monteur op bezoek, nou ja, hij moest in de keuken blijven, want we hadden problemen met de koffiemolen van het koffiecentrum (een ingebouwde koffiezetapparaat); deze zat compleet verstopt door het gebruik van espresso koffiebonen (in combinatie met een te fijne maling van de machine blijven de gemalen bonen vast zitten, hoe sterker de boon, hoe vetter de boon), daarna ontdekte hij dat het verwarmingselement het niet goed deed, en toen dit onderdeel was vervangen, bleek het apparaat -pardon- het koffiecentrum- nóg niet naar wens te werken, en toen bleek er dus nóg een onderdeel kaduuk te zijn.

De monteur kwam goed voorbereid en had ook dit onderdeel in zijn auto, zodat hij na 3 uur werken tevreden naar huis mocht, om hopelijk niet meer terug te hoeven komen. We zijn blij dat dit allemaal nog onder de garantie valt, pfew!

Ik had voor de bee lekkere en lijnvriendelijke kersencake gebakken, recept had ik van Julie gekregen, echt smullen! Alleen had ik kersen uit pot gebruikt, omdat de verse kersen niet meer zo vers waren, na 2 dagen waren ze al aan het gisten!  Natuurlijk had ik de dubbele hoeveelheid beslag gemaakt, zodat ik een grote cakeblik kon vullen;  voor de ene helft kersen en voor de helft banaan gebruikt, zo lekker!  Miranda was zo lief om van mij een foto te maken, (en nu zie ik dat dit bloesje eigenlijk niet meer kan, hij zit veel te wijd. Nou ja, voor gewoon thuis kan het wel, maar niet voor ‘representatieve’ momenten).

Om ook dit te bakken (12 stukjes a 2 PPoints per stuk) heb je nodig:

200 gram magere boter = halvarine (of als je het rijker wilt maken halfvolle roomboter, of olijfolie, maar reken dan resp. 4 of 6 points per stukje)
200 gram witte basterdsuiker
4 eieren, geklutst
2 theelepels citroenrasp
250 gram zelfrijzend bakmeel
400 gram ontpitte kersen of in pakjes gesneden bananen

voor het glazuur neem je
30 gram poedersuiker
2 theelepels citroensap (ik zie nu waarom het bij mij zo dun bleef, ik heb 2 eetlepels genomen ipv theelepels)
20 gram geroosterde amandelschaafsel
een oven op 180 graden,of hete lucht oven op 160 graden en
25 minuten baktijd

meng bloem, boter, suiker, eieren en boter tot een glad mengsel, doe het in een ingevet en met bakpapier op de bodem bedekte vierkante vorm, en smeer het beslag goed uit. bestrooi dan met kersen (ze zakken vanzelf in het beslag tijdens het bakken), of druk de schijfjes banaan met de smalle kant er in, of zoals ik heb gedaan 50-50, zodat de gasten kunnen kiezen.

Bak 1 rij onder het midden van de oven in 25 minuten tot het goudbruin is, en het bij indrukken zachtjes terug veert, laat het in het blik afkoelen, het blijft een klein beetje zompig vanwege het fruit.

Meng poedersuiker en citroensap tot een papje, strijk het over de cake uit met de bolle kant van een lepel, en strooi er direct de amandeltjes overheen.  Smullen maar.

 

51 Kaarsjes

En wie blaast ze uit? Moi 🙂 klik hier als je de slideshow niet ziet

Het was een dagje wel, en we zijn er nog niet, hehe, ik werd verwend met mooie cadeautjes van familie,
en van quiltvriendinnen, in de vorm van fibermailkaarten

en witte lapjes

en van Else kreeg ik nog deze schattige bedeltjes, dank je wel!

Het quilten staat even op een laag pitje, dit is het patroon

aangezien we zaterdagmiddag/avond mijn verjaardag al hebben gevierd,
 Grappig was dat 1 persoon begon over het spel Rumble, en dat toen iedereen zijn mobieltje erbij pakte om dit te gaan downloaden en uit te proberen. Zo houdt je ook mensen zoet, tegen elkaar spelen, zonder dat de tafel vol ligt met dobbelstenen of kaarten, maar het was niet de hele avond zoals hier hoor.

Ik had de hele zondag nodig om bij te komen (veel te veel zoets binnen gekregen), hoewel het me is gelukt om alle bamboe er uit te halen (op 4 plaatsen) en de stompen heb ik daarna ingesmeerd met een wortel-oplossende gif dat ik van de tuinman heb gekregen; deze gebruikt hij bij bomen met wortelstokken, zoals de Rhus. Dus toen het zondag even niet regende, heb ik het gelijk gedaan, en er zijn bijna 24 droge uren overheen gegaan, dus dat zit wel goed. Nu hopen dat er niks meer door de heg of bestrating omhoog piept.

links achter het heggetje (op de rechter foto) stond een joekel van een bos, ik denk wel in oppervlakte 1 vierkante meter en de hoogte van de takken schat ik op 3 meter. En dan nog aan de andere zijkant van het huis heb ik over een oppervlakte van 75 cm x 4 meter bamboe weg gehaald, ook op het grasveld en in de hagen aan weerszijde zaten meerdere wortelstokscheuten. Ik voel mijn armen wel. 😦

En nou lekker aan het lezen, ik heb een nieuwe ereader,

nadat mijn vorige de geest had gegeven. Meestal vind ik het heel erg als er iets stuk is (zoals bv ook sinds zondagmiddag ons koffiecentrum van Miele, dus kan ik weer een monteur bellen!), maar van de ereader vind ik het niet meer erg, want de nieuwe weegt vele malen lichter, en is ook veel makkelijker in gebruik, de ontwikkeling gaat zo snel! (hij is als beste getest door de consumentengids, ) En ik kan er gelukkig al mijn boeken van de vorige op zetten, wat in een wip is gedaan, zo simpel! Kijk maar naar dit filmpje:

Haastige spoed….

is zelden goed, ik weet het, maar toch trap ik er regelmatig in, net als gisteren; het quilten ging lekker, wat is zijde een zalige soepele en dunne vulling!! Uh duur?  Hobbs Tuscany Silk  (met 10% polyester) van 27 euro per meter (2.40 breed), als ik me niet vergis, ik heb hem vorig jaar bij Birdblocks gekocht. Tja, het is wel duur als je bedenkt dat je voor de helft een katoen/poly mix ook kan nemen, maar ik vind dat niet lekker quilten op de machine, het is zwaarder om door te komen, zwaarder om door het gat van de naaimachine te halen; is prima voor kleine quilts, maar waar ik nu mee bezig ben, is niet echt klein te noemen. We dwalen af.

Ik had eergisteren een heleboel spoeltjes opgevuld, zodat ik non-stop door kon gaan; in het begin -na het verwisselen van elk spoeltje- check ik altijd even de achterkant, of het netjes zit met de draadspanning, maar gistermiddag dus niet.

Julie was er, we zaten wat te kletsen, ik ontdekte nog een paar kartonnetjes in de hexagonenrand, en nadat ik deze had verwijderd (ik kon er gelukkig makkelijk bij) kon ik weer quilten, koffie drinken tussen het gasgeven door en wat snoepwerk, oh wat had ze een lekker stukje (vetarme) kersencake meegenomen!
, en terwijl Julie haar hersens pijnigde met het ontcijferen van een onnodig ingewikkeld beschreven patroon van een handwerktasje, zat ik dus gas te geven, ook nadat ze al weer naar huis was gegaan bleef ik gas geven. Na het eten legde ik de quilt even op de grond, even kijken of het netjes glad lag, en kijken hoeveel er nog doorgequilt  moest worden,

en toen zag ik het, o grote gruwel!

Ik denk dat ik zo’n 3 uur aan quiltwerk moet uithalen, want het onderdraad staat zo strak gespannen, dat het akelig hard aanvoelt. Waarom deed-ie het in het begin wel goed, en de laatste spoeltjes niet? Geen idee! Ik ben alles nagelopen, ben er niet achter gekomen, maar heb geolied, nieuwe naald er op gezet, nieuwe spoeltjes opgewonden op een laag tempo, en gespeeld met de spanningsknop. Normaal staat hij bij mij op 1 of 2 met het doorquilten,  maar nu moest ik hem doordraaien tot 6, nooit eerder meegemaakt! Bovendraad King Tut, onderdraad zelfde dikte en gladheid Aurifill garen. Maar gelukkig ziet de achterkant er nu weer prima uit.

Ik quilt eerst de hele quilt verder af, moet nog van 1 zijde de buitenste 3 banen doen, en dan ga ik uithalen wat mis was gegaan, ik denk ongeveer hetzelfde qua oppervlakte. Gelukkig haalt het makkelijk uit, met zo’n strakke onderdraad, en dan kan ik weer opnieuw beginnen, na eerst een paar keer stevig diep doorademen, en naar vrolijke liedjes luisteren maar:

En terwijl ik thuis zit, zijn de kinderen (verjaardag)cadeautjes voor me aan het halen, want maandag is het zover, en mag ik 51 kaarsjes uitblazen, als ik uitkijk met oversteken. Ik had slechts een klein wenslijstje, vooral na mijn bezoek aan Quiltshop Leur woensdag 😉 en na de nodige uitleg te hebben gegeven, waarbij Tim zich afvroeg of hij mijn uitleg niet beter kon opnemen met zijn mobieltje, en Suzanne driftig aan het noteren was, reden ze met mijn auto de straat uit. Eerst gingen ze Evelien oppikken van het station, die na een zenuwslopende maar gelukkig goed gekeurde presentatie van haar scriptie voor een groep artsen opgelucht naar huis kwam, bekaf na een korte nachtrust. Hopelijk doen ze de quiltwinkel als eerste aan, de buit kan maar binnen zijn 😉

Moed verzamelen en actie!

De antieke quilt is dinsdagavond gesandwiched, en aangezien ik met licht ontstoken ogen zat, heb ik geen lijmspray gebruikt. Het feit dat de lijmspray op was, en ook nergens in Roosendaal te koop was, scheelde met het doorhakken van deze knoop. Ik wilde hem dus met de Micro-stitch tacker doen, maar helaas was ik vergeten tackertjes te kopen bij Janny, en dan nog, ik kon mijn Micro-stitch nergens vinden, dus ook dat idee verdween in de prullenbak. 🙂 Ik ging het met veiligheidsspeldjes doen, en met het volle doosje voor het grijpen, ging ik aan de slag, nadat ik de boel eerst op de latten had gespannen, wat een oppervlakte!  Helaas was het aantal veiligheidsspeldjes niet toereikend voor de hele quilt, wie had dat gedacht, maar niet voor 1 gat te vangen greep ik naar draad en naald (nee, niet naar de fles, dat stadium ben ik al lang voorbij, want het helpt niet echt in tijde van crisis) en na een dik uur van rijgen, pijnlijke vingertoppen en veel strekken, want arme rug en buikspieren, je staat zo ver naar voren geleund om er bij te kunnen, kon ik de punaises er af halen en viel de quilt prachtig soepel op tafel, oooh wat een juweel,  nu al! Het middelste deel kon ik nu op mijn gemak rijgen, en in opgevouwen toestand nam ik hem mee naar quiltshop Leur om mooi garen uit te zoeken. Het is de pastel van King Tut geworden, elke inch in subtiele kleuren variërend; ik heb voor de zekerheid 3 klossen gekocht, maar wat ik over heb en nog in de verpakking zit, mag ik terugbrengen. De witte klos is voor het spoeldraad, het is een stuk dunner dan de andere garens.

Voor de huizenquilt heb ik prachtige garen van Aurifill, en een witte achterkantje.   Kwijlend stond ik na afrekenen bij de kassa naar de nieuwe stoffenserie van Paintbrush studio (Marblehead) te kijken, te mooi voor woorden!  Foto’s hier zetten gaat lastig (lukt me niet), maar ze staan wel allemaal op mijn Facebookpagina.

Mijn gezond verstand overwon, en nu zit ik thuis, inspiratie op te doen (eigenlijk gewoon moed te verzamelen) voor een patroon op de antieke. Ik denk dat ik het al weet, maar ik heb even een zetje nodig. Ik kijk graag op Longarm quilting sites, waar je de all-over patronen in het klein kan bekijken, gewoon voor een idee, zoals op deze pagina of op de website van Nonnie, wat een mooie quilts zijn hier te zien.

Ik wil de antieke niet te druk doorquilten, niet te dicht op elkaar, zodat het een soepel vallende quilt blijft. Een patroon voor op de huizenquilt heb ik al gevonden, klik hier: Baptist Fan Video om te zien hoe een longarm quiltster het patroon maakt. En zo wil ik het ook doen, maar dan zonder die plastik mallen, want ik doe het gewoon op mijn Bernina, maar het principe is het zelfde. En als je nou lang genoeg treuzelt met knopen doorhakken, is het alweer tijd om voor het eten te gaan zorgen, gelukkig zorgen de vele regenbuien ervoor dat ik geen gras kan maaien, dus die vluchtroute kan ik niet nemen, maar boodschappen doen en nadenken wat we gaan eten (of beter andersom, dat shopt wat economischer) kost ook tijd, en voor je het weet is het avond.

Zoef, wat was dat? Weer een dag voorbij zonder dat er gequilt is.  Nee, daar stinken we niet, in, met 2 volwassen kinderen in huis die ook goed en graag kunnen koken, ga ik delegeren. Eens kijken, oudste spruit zit net nat van de fitness achter haar bureau, bij te komen, en spruit 2 zit ook nat achter zijn bureau, van het douchen, want net uit bed! (het is dus bijna 4 uur in de middag). Spruit 3 laten koken is niet handig, wilt het eetbaar zijn, dan is supervisie raadzaam 😉 en daar heb ik geen tijd voor.

We zijn nu een halve dag later, en ik ben al op de helft van het quiltwerk, morgen hoop ik hem af te krijgen (op de bies na).

Long time no see

Haha, jullie denken vast dat de antieke quilt al helemaal klaar is, vanwege deze blogstilte, maar niets is minder waar, beste lezers, ik heb gewoon teveel afleiding met al mijn spruiten in huis, (quilt is ter zelfbescherming tegen de stiletto nagels van Zopje)

en het feit dat ik de achterkant stof eerst kwijt was 😉 en daarna er achter kwam dat ik er een halve lengte van tekort kwam, hielp ook niet echt in het productief zijn. Plus de angst dat de top te klein zou zijn voor ons bed, daar schrok ik wakker van, maar gelukkig valt hij mooi ruim over het bed heen, zag ik de volgende dag. Het valt niet mee hoor, quiltster zijn 😉

Het maken van fibermailkaarten is ook tijdconsumerend, maar wel op een leuke manier ook al waren het motjes, ze zijn alle vier al klaar (ja, 2 dezelfde), maar ik heb vergeten van de affo’s ook een foto te maken en zijn dus al op plaats van bestemming.

Ook het uitzoeken en testen en op papier zetten van een nieuw Klotto blok (loterij blok voor de Quiltkletserslijst , die ik bijna elke maand organiseer) koste me tijd, waarbij je je kan afvragen of het ook deels vluchtgedrag is.

Maar het is een enig blok, patroon staat op de Moda Bake Shop , is van Jessica Kelly, en is zo makkelijk om te maken; het was de zonde waard, en ik moet me inhouden om er niet gelijk een hele quilt van te maken! Ik begin graag iets nieuws, wie niet, maar ik merk dat de affe tops me een beetje gaan irriteren, er bekruipt me een gevoel van schaamte, en de enige manier om hier vanaf te komen -de enige die ik acceptabel vind- is door ze af te maken!

Dus ben ik na een stevige lunch – bagels met zalm vullen!- eerst de heg gaan snoeien, en gedwongen door een regenbui dook ik al een half uur later achter de naaimachine met de meters oud-roze achterkantstof, om er een grote lap van te maken, en toen door de witte stroken er tegenaan te zetten, ook breed genoeg voor de grote antieke quilt.

Nu nog even strijken, en dan sandwichen! En mijn eerste gedachte, om een quiltpatroon met blauwe stift op de quilttop over te brengen, is gelijk weer weg gestopt, nadat ik deze quilt op de Claico dag zag,

waarbij een oude overhemdstof in combinatie met gekochte effe stof, met blauwe stijf werd gemarkeerd, en na het wassen bleken de blauwe lijnen als bleekmiddel te hebben gefungeerd op de geruite overhemdstof. Ojee. Je zou voor veel minder het in je broek doen!

nagekomen bericht: het kan dus zijn dat ze een paarse stift heeft gebruikt, ook al zei ze van niet, (deze vreten gaten in zijde stoffen!) of dat het een oude stift is, en hoe lang de stiflijntjes er op zaten, en onder welke omstandigheden, werd er ook niet bij verteld, en ook niet hoe het naderhand gewassen werd, met welk wasmiddel. Kortom: er zijn hele volksstammen die nooit problemen hebben met blauwe uitwasbare stiften, laat je door mijn bericht niet afschrikken. Als je een blauwe stift koopt in een goedlopende quiltwinkel (dus waar de stiften regelmatig op zijn), zal het vast wel goed gaan.