Het heeft wel wat

De wind blies de goudgele bladeren van de oude lindebomen horizontaal over de weg, mijn haren vlogen alle kanten op, en ik wist nog net op tijd een grote plas te ontwijken, toen ik de straat overstak met een grote doos in mijn armen, een grote tas met een quilt voor de winkel aan mijn arm en de autosleutels onhandig tussen mijn linker hand en de doos ingeklemd. Sleutels in mijn jaszak stoppen was op dat moment geen optie, de kans dat ik hierbij de doos zou laten vallen was dan aanwezig, en de inhoud was breekbaar; het was de overlocker van mijn in Augustus overleden vriendin Julie, het voelde goed aan dat haar overlocker een jong meisje dolgelukkig ging maken, ik zou de moeder van dat meisje in de winkel treffen om de doos te overhandigen. Even stond ik stil om de kleurrijke quilts in de etalage van de winkel te bewonderen, en liep toen snel naar binnen, de deurklink met mijn elleboog omlaag duwend, het belletje klingelde toen ik de deur dicht duwde met mijn achterwerk. Al gauw zat ik met de moeder van dat meisje aan de koffie, aan gesprekstof geen gebrek, dezelfde hobby en allebei met kinderen in dezelfde fase van hun leven, alleen de huisdieren verschilden.

Ik zat er nog geen vijf minuten of ik hoorde al een klagelijk gemiauw naast me, een zwarte kat met witte sokjes en een witte kin keek me vragend aan, ik haalde de tas van mijn schoot, klopte een paar keer op mijn bovenbeen: “Kom maar,” en hup, daar lag ze,

gelijk innig tevreden spinnend bleef ze liggen. Ze zeggen wel eens: “Doe maar alsof je thuis bent,”, nou, die kat op schoot maakte het wel af, zo gezellig; koffie in de hand, lieve quiltsters aan tafel en een spinnende kat op schoot, wat wilt een mens nog meer? Hé, ik heb Herman gemist, de cake die Monique altijd klaar heeft staan, nou ja zeg.

Weer thuis komt de zalige geur van de in rode port met kaneel en suiker pruttelende stoofpeertjes me tegemoet, een brioche broodje staat af te koelen op het rekje en knipoogt me toe, “neem mij, neem mij”, maar ik ben sterk, en eenmaal afgekoeld verdwijnt dit brood als apart verpakte dikke sneeën in de diepvries, voor later.

Vers gedraaide gehaktballen, kruimige gebakken aardappeltjes en stoofpeertjes staan op het menu voor vanavond, en dan rest ons een lekker kopje koffie toe, kinderen die naar boven gaan om te leren (ja serieus! Zei ik soms: “er was eens?”), regen kletterend tegen de ramen, alle katten binnen in diepe rust nadat Zopje eerst de pikorde hadden recht gezet, en een spannende detective op tv (Netflix). De up-side-down cake, -in dit geval een (hand)perentaart, waarbij ik experimenteel een mok van het ingedikte zoete sap van de stoofpeertjes op de bodem heb geschonken- plukte ik halverwege de avond uit de oven, gemaakt voor de bee morgenochtend, en wat over is gaat mee naar de bee van morgenavond.

Meer kan een mens zich toch niet wensen? Het leven, het heeft wel wat.

Slijmerige toestand

Zal je net zien op zaterdagnamiddag, de winkels zijn dicht en dan kom ik er pas achter dat ik vergeten was zeep te kopen voor de zeeppompjes in keuken, wc en badkamer, balen. Tuurlijk zijn op zondag genoeg winkels open om te scoren, maar ik wilde van deze zondag als rustdag genieten, beetje lezen, beetje tv kijken, lekker aankeutelen.  Ik had ergens gelezen dat je zelf ook vloeibare zeep kon maken van een blokje zeep, en na even zoeken had ik een recept gevonden op internet, op de website van  Jacoline  (hier staan ook verantwoorde of voor speciale dieten recepten) Ik mocht het stukje Oiliy zeep van Suzanne gebruiken, het rook al lekker naar bloemetjes, dus dat was mooi meegenomen. Glycerine had ik nog in huis, vraag me niet waar ik dat ooit voor had aangeschaft, maar ik was blij dat ik het in al mijn opruimwoede niet had weggedaan. Later zag ik een recept zonder glycerine.

Ik kon gaan schaven, nou ja, ik sneed de zeep in hele dunne schilfertjes wat verrassend makkelijk en snel ging, gooide het in de pan met water en glycerine, en koken maar.

Ik voelde me als een heks, iets koken wat niet voor consumptie was en dat er zo gek blauw uitzag; het rook wel heerlijk in de keuken. Toen alle zeep was opgelost moest de kookplaat uit, deksel op de pan en moest het een nachtje opstijven. Ik had er een hard hoofd in, het was nog steeds zo vloeibaar toen ik een paar uur later naar bed ging, maar groot was mijn verbazing de volgende morgen, ik kon er een lepel recht op in laten staan!
 
Dit moest nu goed gemengd worden, met een staafmixer gaat het het beste en het snelste, en zowaar, na een paar minuten was het als dikke yoghurt, een beetje lobbig ook, en kon ik het in de zeeppompjes overgieten, wat over was heb ik in een grote fles gegoten, om hier later de andere zeeppompjes mee te vullen.

De geur is subtiel, niet al te bloemerig, en ik denk dat ik de volgende keer iets minder zeep kan schaven, zodat het wat dunner is. Het voelt wel anders aan als je deze zeep uit het pompje op je hand laat vallen, het is wel slijmerig, (“hoe ouder hoe slijmeriger” las ik op een website, en het verschilt ook per zeepsoort) je moet het eerst goed uitsmeren in je handen, want het valt anders net zo snel in de wasbak, het schuimt niet zoals je van andere zepen gewend bent, maar na het wassen en afdrogen voelt de huid heerlijk aan, niet glibberig of zo. Op deze website kan je meer zeeprecepten vinden, ook over toegevoegde geurtjes. Is zelf zeep maken een blijvertje? Dat denk ik wel, even afwachten hoe de zeep zich gaat gedragen in de loop van de tijd, het moet niet zo slijmerig aan gaan voelen dat de rillingen over de rug lopen als je je handen wilt wassen, en ook afwachten wat het gezin ervan vind als ik het over een week of zo als ze bijna op zijn het in de groep gooi: zelf maken of zelf kopen….

1001-dingen-dag

Zo voelde het vandaag, helemaal geen rust in de kont, en ik was niet de enige; Loki en Thor liepen in en uit, ze zijn toe aan een eigen huissleutel zeggen ze, maar daar zijn wij het niet mee eens, en zo ligt Loki te mokken op mijn schoot, beetje balorig aan de bungelende draadjes te plukken, terwijl ik verder ga waar ik gisteravond ben gebleven met de My Home or Yours blokje, en als ik er wat van zeg, kijkt ze met met een “Wát nou?” blik aan met haar grote ogen. De schat.

Het blokje gaat de mand in, en ik ga me op ander gebied nuttig bezig houden; terwijl de groentensoep (boerensoepgroenten en een krop paksoi die ik in een vlaag van verstandsverbijstering had gekocht, en een restje verse koriander, 4 rundvleesblokjes en 2 liter water) staat te pruttelen, kan ik het hele huis stofzuigen en voer ik gelijk een 5 minuten per kamer opruim actie uit, zodat het voor het zicht weer netjes is.

Met de staafmixer pureer ik de soep, om er daarna 400 gram aan zelfgedraaide soepballetjes in te doen, ik had per ongeluk Stroganof gehakt gepakt in de winkel, ipv rundvleesgehakt, en hoop dat het experiment ons gaat bevallen. Ik mik ondertussen een volgende lading was in de machine en vouw een mand aan wasgoed uit de droger op. De soep ziet er nadat de ballen tien minuten hebben meegekookt niet bepaald smakelijk uit, en ik vrees het ergste; het smaakt niet vies, maar wel erg zout en ik gooi er drie handen vol van deze pastakorrels door,

die ook tien minuten mogen meekoken (ondertussen kan ik buiten het blad van de bestrating opruimen), en daarna, want nog steeds te zout, kieper ik er twee overvolle eetlepels halfvolle creme fraiche bij (het hele potje dus), en roer dit door zodat het kan oplossen. Weer proeven, en ik waan me in de culinaire hemel, zo zalig!
Tevreden loop ik de bijkeuken in, waar me nog wat strijkwerk toelacht, en ik lach selectief terug, want kijk eens wat voor moois er op de plank ligt:

jawel, een quiltpaneel, en wat voor een, een hele vrolijke! Hij is wel een beetje scheef op de stof gedrukt, maar dat geeft niks, ik maak hem toch voor een ander  als hij af is zal dat niet eens zo opvallen, hoop ik.  En ja, ik maak hem wel voor iemand anders, namelijk voor mijn oudste uithuizige spruit, leuk voor in de woonkamer, of tegen een deur aan, want hij meet slechts 60x 70 cm.  Het is een makkie wat quilten betreft, eerst ga ik over de buitenlijnen van alle gekleurde delen,

rond de tekst in het groene deel, en daarna ga ik me helemaal uitleven op elk onderdeel, dus de lucht krijgt een intensief quiltmotief, de rand een ander motief, de jas weer een ander motief, de baard…..  nou ja, jullie snappen het wel. Inspiratie haal ik misschien wel bij de website van Leah Day, wat kan die dame geweldig quilten en wat heeft ze een schat aan filmpjes gemaakt waar we allemaal vrijblijvend van kunnen genieten, super!

De argwanende blikken aan tafel bij het zien van de soep veranderen in die van goedkeuring na het proeven, en er wordt twee keer opgeschept. Een echte maaltijdsoep die heerlijk is met stokbrood er bij, smullen maar; ik mag vooral doorgaan met zulke vergissingen maken. 🙂

Na het eten heb ik nog een uurtje gequilt, beetje achter de computer gezeten, en toen snel naar beneden om tijdens het kijken naar The Mentalist verder te kunnen werken aan het blokje van MHOY,

en nu hoef ik enkel nog het kasteel te doen, zo leuk!

Zomers

Heerlijke dag, zomers, de geur van vers gemaaid gras, bermen vol klaprozen, schitteringen van zonlicht op de autoruit voor je, en tijdens het inhalen bijna de berm ingesneden door een neuspeuterende vrouw die meer aandacht had voor wat er op haar vinger zat, dan op het verkeer naast haar en hup het stuur omgooide. Ik liet haar een andere vinger zien, maar ze vond haar blurkje veel interessanter, achterlijke gladiool! Gelukkig kwam ik zonder meenemen van andere laksoorten op de auto veilig aan bij Dorry, en werd het snijmes en de lapjes weer in de hand genomen. Leuke afleiding is wanneer klanten vol enthousiasme een quilt laten zien, (de foto’s zijn met mijn mobieltjes genomen, ojee, morgen toch maar mijn digi in mijn tas stoppen, want dit kan echt niet! ) hier een detail van de quilt zonder de maakster erop,

want ik weet niet of ze het op prijs stelt om op internet te komen, en toen ik na alle opwinding droog het toilet haalde, en zo op mijn gemak zittend opzij keek, zag ik op de kalender dezelfde quilt staan, maar dan even andere kleuren. Wat een toeval!

Na de lunch liepen er vreemde types langs:

Een zwaar geval van collectief decorumverlies, of een ontgroening? Je maakt wat mee in een grote stad!
Het belletje ging en toen stapte Ingrid binnen met haar nieuwste liefde, Sweet William, wat een beauty!

wil je betere foto’s zien klik dan even hier op de blog van Supergoof
De quilt werd in de tuin gesandwiched, en met de achterkant over de voorkant heen ‘omgebiest’ is hij nu te bezichtigen in de winkel van Dorry!
Bij thuiskomst trof ik een opgeruimde keuken aan, en gluurde even in de broodtrommel, want zoals de boterhammen gisteren gesneden waren, hoopte ik niet nog een keer te zien.

maar gelukkig hadden ze nu even gewacht tot het brood was afgekoeld voordat ze gingen snijden. Het avondeten ging er goed in, heel toevallig aten wij hetzelfde als mijn ouders op het vlees na 🙂
 
en daarna heb ik nog even lekker mijn net aangeschafte patroontjes van My Home or Yours? -ontworpen door Lynette Anderson- geaaid (de blokjes hierboven zijn gemaakt door Dorry), voordat ik de  havermoutkoekjes ging bakken; bij de op vleeskroketten lijkende koekjes heb ik de cranberries vervangen door chocoladestukjes, op verzoek van mijn lief. Een deel van de koekjes reizen morgen met mij mee, weer naar Tilburg, blije gezichten en kreunende weegschalen als gevolg, want ook al geeft de naam havermout je het gevoel dat je goed bezig bent, de suiker, (plantaardige) boter, noten en kokos maken het wel ‘wat’ rijker. Maar ze zijn zo lekker dat niemand het mij kwalijk neemt, gelukkig.

Rondingen

Toen ik dinsdagavond naar de bee in Heerle ging, had ik al een paar middendelen aan de meloenen vast gezet, de eerste de avond tevoren, en hoera wat ging dat lekker, ;

dit bleek een toevalstreffer te zijn, want de 3 hierop volgend wilden allemaal vriendjes worden met het tornmesje, de kruispuntjes sloten nergens lekker aan. Oefening baart kunst, en hierna ging het steeds beter, en op het eind van de bee maakte ik zowaar 2 gave blokken, diepe zucht. Donderdag heb ik lekker zitten naaien, blokken aan elkaar tot een lange slinger, hier kan je zien hoe ik het doe

en nu hangen er al twee rijen klaar, en nog 3 te gaan.
 
Het was rustig op de bee, want we waren met een kleine groep, maar wel allemaal heel druk bezig, als je op de stitchery foto (ansichtkaarten) klikt, kom je op de website van deze BOM


Tijdens het vastnaaien van de witte delen aan de meloenen moest ik bij de uiteinden op een kwart inch van de rand beginnen met naaien, en ipv er een stip te zetten met een stift oid zette ik een streepje met de scherpe rand van de liniaal door deze over mijn vinger heen en weer te trekken met het lapje er tussen, de stofrand precies op de kwart inch lijn.

ik houd wel van slimme truukjes.  Net als van lekkere taarten, mmm, ik wilde al jaren een carrotcake maken, een worteltjestaart, en helemaal nadat ik in New York eentje had geproefd die zo super zalig was, dat ik hem met moeite kon delen met de kinderen.  Normaal ben ik niet te beroerd om links en rechts te vragen of ze een hapje willen proeven, maar bij deze taart….. En hoera, ik heb een heerlijk recept van deze website uitgeprobeerd dat echt naar meer smaakt, zo zalig!

Omdat ik niet weet of je de taart met cream cheese frosting (dat witte spul) erop kan invriezen, besloot ik om maar de helft van de taart te ‘beleggen’, en de andere helft in een diepvrieszakje op te bergen.

en het stuk hierboven op de foto is gisteren schoon opgegaan, ooh, dat is veel te erg eigelijk, gelukkig zit het andere deel in de vriezer, om op moederdag te verorberen, hopelijk blijft de frosting zo lang goed in de koelkast, ik heb het in een afgesloten bakje gedaan. Misschien moet ik me meer zorgen maken over de duur van aanwezigheid dan over de houdbaarheid, het spul is crimineel lekker!

Over taart en vuurwerk

Dinsdag was het feest, onze oudste dochter is 22 geworden en ze was de avond tevoren thuis gekomen om het bij ons te vieren, ze had met haar huisgenootje die eerder al jarig was geweest het afgelopen weekend al een feestje gebouwd. Leuk om te horen dat ze met groot succes 2 Monchoutaarten en 1 langevingertaart (Irish Coffee taart, maar gemaakt met lange vingers, vandaar) had gemaakt voor de feestgangers, en dat deze schoon op gingen, goed gedaan meisje!

Haar cadeau was een tegoedbon, door Suzanne gemaakt, voor het festival in Boedapest, die mag ze zelf bestellen; ze gaat met een hele groep vrienden en vriendinnen. Mijn ouders kwamen tegen het middaguur, lekker bijkletsen met hun kleindochter en kleinzoon, de jongste moest gewoon naar school de hele dag, dat krijg je op een doordeweekse dag. Evelien wilde thuis ook MonChou taart, ik had 22 kaarsjes op de taart gezet, en bedacht me dat ik ook nog zo’n vuurspuwer had die ik elk jaar vergat, ooh wat mooi. Maar ooh wat was hij snel uit, nog voordat mijn moeder en ik het fototoestel scherp hadden gesteld was hij alweer uit, dus haalde ik de tweede uit de verpakking en helemaal happy. Mijn ouders konden helaas niet blijven voor het avondeten, er stond lasagne op het menu, Evelien’s favoriete gerecht (naast sushi), zie ze eens aanvallen, meer als een scene uit Psycho 🙂 A lasagne dish to kill for. Gelukkig bleef er nog voldoende over voor Evelien om een portie mee naar haar huis te nemen een paar uur later.

Na het eten lekker uitbollen, een paar foto’s van onze nazaten gemaakt, altijd leuk als er gekieteld wordt. Tim hield voor de grap zijn handen expres zo van de schouders van zijn zussen af, zo van “kijk mij eens met mooie chicks pronken”.

Zipje kwam aanlopen met een grote merel in zijn bek, hij was zo groot dat Zipje er een verrekte nek aan overhield van het hooghouden tijdens het lopen, anders was hij over de pootjes gestruikeld. Helemaal geïntimideerd door het formaat van het beest deed hij er vervolgens niks mee, niet spelen en al helemaal niet opeten. Zopje probeerde het beestje te reanimeren, maar toen hield hij het ook voor gezien en liet ons met vraagtekens achter, en helemaal toen het kadaver er 2 uur later nog zo bij lag, normaal hadden de eksters het anders al lang opgeruimd.

Manlief gooide het beest (de dode vogel) met een grote worp over de heg, ik durfde het niet aan, want de laatste keer dat ik iets over de heg proberen te gooien, schoot deze loodrecht omhoog en kwam vlak naast me terecht. Getsie. Met honkbal op school was ik ook een beroerde pitcher, laat mij maar quilten en bakken en koken, daar voel ik me meer thuis.

Soepie

Oud Amsterdamse kaassoep is haast legendarisch te noemen bij ons, wat zeg ik, haast? De dag kan niet meer stuk als ik tegen mijn huisgenoten zeg dat ik kaassoep ga maken, en dan heb ik nog niet gezegd wanneer of zo, maar dan loopt iedereen al met een grijns op het gezicht van hier tot Tokio.  Net zoiets als pakjesavond en net zo slecht voor de lijn, alleen met pakjesavond is de kans klein dat je je tong verbrand, en dat is met deze kaassoep wel anders. De soep moet afkoelen voordat je de lepel aan je lippen zet en de romige, fluweelzachte soep naar binnen zuigt, maar de gretigheid is groter dan het geduld en hoppa, blaren op de tong en gehemelte, maar oh man, het is elke blaar dubbel en dwars waard.

De eerste keer dat ik Oud Amsterdammer kaassoep proefde was jaren geleden in een restaurant, waar het geserveerd werd met een minuscule hoeveelheid fijngesneden prei. Ik was gelijk verkocht, het deed mij denken aan de kaassaus welke ik maakte voor de lasagne, maar dan met andere kaas en uiteraard met niet alleen maar melk, en ik ben gaan experimenteren, met het gezin als dappere dankbare proefpersonen. Prei verdween uit het recept na een overkill, meer is niet altijd beter, en ik hoor niemand klagen.   Jullie vroegen mij om het recept, en aangezien ik maar een dotje doe altijd op het gevoel werk, heb ik deze keer de weegschaal erbij gepakt en ook nog gebruikt. Hier komt het, voor ruim 1,5 liter soep. Lijkt weinig, maar de soep is heftig, je hebt aan een kom van 150- 200 ml genoeg, ook al zijn de meningen hierover verdeeld.

Zet eerst alles klaar:
# 350 gram fijn geraspte Oud Amsterdamse kaas, hoe fijner het is, hoe fijner het is 🙂 het smelt sneller. Let op dat je geen harde korst meeraspt, niet alleen is dit keihard werken, maar deze stukjes smelten haast niet, hoe fijn de fijne snippertjes ook zijn.  Het raspen doe ik met de handrasp waar ik later ook de nootmuskaat mee raspt, en niet met de machine, en al helemaal geen kant en klaar geraspte kaas kopen. Met de machine is het niet fijn genoeg, en ga je te lang door omdat je denkt dat je lekker bezig bent, dan krijg je een taaie boel.

# 700 ml kokend water met daarin in een theezakje 2 tuinkruidenbouillonblokjes en een snufje nootmuskaat.

Ik gebruik graag verse nootmuskaat die ik dan rasp op een hele fijne rasp, 3 keer er overheen trekken is genoeg, een mespuntje. Waarom alles in een theezakje en niet gewoon zonder zakje de blokjes in het in het water mikken?  Omdat je dan allemaal groene en bruinige spikkeltjes in de soep krijgt, ik vind dat kaassoep crèmekleurig moet zijn, bijna tegen het witte aan. Ben je niet zo van mooi uitzien als het maar lekker is, dan gebruik je geen theezakje. Dit laat je gewoon staan trekken tot ik zeg dat je het erbij mag doen.

#3: 50 gram roomboter in een diepe pan op niet te hoog ‘vuur’ laten smelten (niet bakken, het mag niet bruin worden) en roer er dan 50 gram bloem in een keer bij en blijf dan roeren, terwijl het gas iets onder het hoogste punt staat. Het mag niet bruin worden, maar moet wel gaan koken, de bloem moet garen, dit kan een paar – 3 ?- minuten duren, en ondertussen roer je gewoon rustig in de pan ook over de bodem (ik gebruik een vork).  En als het er dan zo uitziet

mag je melk gaan toevoegen. Hoeveel melk?

#4: 600 ml koude melk. Gooi schenk het er in een keer bij en pak dan een garde en ga roeren en blijf roeren alsof je leven er vanaf hangt. Er mag niks aan de bodem gaan vastkoeken terwijl je het aan de kook gaat brengen.

Deze foto heb ik al roerend gemaakt , de klonten zijn allemaal verdwenen, ook al dacht je in het begin dat het nooit meer goed zou komen, en je zag jezelf al in de weer met een passe vite om de klontjes er uit te duwen, om vervolgens het hele zwikkie door de plee te spoelen omdat de onderkant van de passe vite roestig bleek te zijn geworden en de witte saus verdacht veel op bruine bonensoep begon te lijken. Ervaringsdeskundige, dat zie je zo. Eten door de wc spoelen doe ik al lang niet meer, daar hebben we de groene afvalbak voor. (zie, er zit zelfs nog een educatief/opvoedkundige noot in)

Maar niets van dit alles gebeurt nu, als je maar goed blijft roeren. Lijkt de saus al op hele dikke yoghurt? Mooi he?  Blijven roeren, vis met de niet roerende hand het theezakje uit de maatbeker, roer met een schone lepel even door de maatbeker en schenk nu -terwijl je blijft roeren- een halve liter van deze bouillon langzaam bij de witte saus,  het krijgt nu de dikte van …. ja, van wat, pfff, romige karnemelk maar dan zonder de klontjes. Pfew, jullie dachten aan iets goors?  Naah, zo ben ik toch niet. Nou ja, in ieder geval niet tijdens het eten klaarmaken, de gedachten mogen geen loopje met me nemen, ik moet mijn hoofd er bijhouden.

Goed, nu komt het, je mag al de kaas er bij doen, en al roerend weer alles aan de kook brengen, en laat het niet aanbranden.

Denk nou niet dat je ondertussen de tafel kan dekken -roer- de kat eten kan geven -roer- de vaatwasser kan vullen-roerroer- snel een woordje kan leggen met Wordfeud-roer-, de kat buiten kan laten en andere kat binnen kan laten; tuurlijk neemt deze de tijd ervoor door zich vlak voor de open deur buiten nog uitgebreid uit te rekken en een denkbeeldig vuiltje van zijn rug af te likken, want dat gaat mi-hiss. De bodem is dan al bedekt met een centimeter dikke bruine baklaag. Denk niet dat het slim is om het gas laag te zetten terwijl de kaas er net bij is gegooid, kaas heeft namelijk een bepaalde temperatuur nodig om te gaan smelten.

En wat je ook niet moet doen is kwijlen in de pan, je beheerst je maar een beetje, en als je wilt proeven pak je een schone lepel en gooi deze na aflikken gelijk in de gootsteen. Speeksel in soep, hoe weinig het ook is, zorgt dat de soep dun wordt, is het niet gelijk na opdienen, dan is het wel de volgende dag.

Nou kan je zout toevoegen naar smaak, en dit kan toch wel een paar proefmonsters kosten eer je er uit bent, heel vervelend. Zodra je geen kaasrasp meer ziet en ook niet op de tong voelt (he, moet je weer proeven), is de soep klaar!

Wil je er peper aan toevoegen (wat ik nooit doe) gebruik dan witte peper, en niet peper uit de molen. Vind je het te dik of te zwaar van smaak (bestaat dat met deze soep?) dan kan je er de rest van het bouillon aan toevoegen. Vind je het daarna nog te dik, kan je er nog melk aan toevoegen, of je maakt dan nog wat bouillon klaar en voegt dit toe. Vind je er te weinig kaassmaak aan zitten? Niemand houd je tegen om er meer door te doen, maar zet dan wel de pan van het vuur af als je nog moet gaan raspen!

Aan tafel! En wat er over is kan in de koelkast uiteraard pas als het is afgekoeld,

en dan kan je het de volgende dag als tussen- of bovenlaag over de lasagne gieten, oeh zo lekker (hè Heleen ?) maar dan heb je de dag daarop wel wat uit te leggen, want men hoopte op nog een kopje soep bij de boterham, maar waar was die soep nou gebleven?

Genoeglijk dagje

Met het zonnetje ‘aan’ was het heerlijk in de woonkamer en op mijn naaikamer, zo mag het wel blijven, en dan buiten ook warmer, zalig! Ondanks dat ik nu een weekmenu-planner gebruik (“wat eten we vandaag?” hoor ik dus niet meer) moest ik toch even de deur uit om wat te kopen,  ik had niet genoeg in huis om havermouthkoekjes te bakken, om te kunnen trakteren op de bee ’s avonds.
Bij de drogist haalde ik de cranberries en ik zag in het schap ook een zakje moerbeien staan, huh, mulberries? Ik dacht dat dat een stoffenmerk was? Toen ik aan de verkoopster vroeg waar deze naar smaakten, zei ze dat ze het niet wist, en ook haar baas die in de buurt was moest me het antwoord schuldig blijven. “Nou ja, dan koop ik een zakje en mogen jullie er ook van proeven, want je moet toch weten wat je aan je klanten verkoopt?”, zei ik, eigenlijk had ik verwacht dat de baas dit zou aanbieden, maar goed, ik neem graag het heft in eigen hand. Ik maakte zo’n zakje open en deelde uit; aandachtig werd er geknauwd (beetje harde nootachtige structuur) en gekeurd,  ik vond dat het naar vijgen smaakte, en naar honing, best wel lekker eigenlijk, en ik besloot om hiervan een handje vol (40 gram bleek toen ik het hakken zo zat was klaar was met hakken, ze zijn best hard en rond, wat het lastig maakt) in kleine stukjes door het koekjesbeslag te doen. De foto hieronder is genomen voor het bakken.

Een kwartiertje later rolden er 47 koekjes van de bakplaten af het rooster op (met een kaasschaaf de nog wat zacht aanvoelende koekjes voorzichtig van de bakplaten afgehaald, ze drogen bros op met een wat zachte kern. Zalig, en ik meen te kunnen proeven dat er moerbeien in zitten.

Alsof ik “Aanvallen” had geroepen zo snel doken mijn nakomelingen er op af, en na het avondeten (verzorgd door zoon: rode kool met appeltjes, gebakken aardappelen en varkenshaas) kreeg ik een door dezelfde nakomelingen ondertekende petitie in handen gedrukt, dat ze er op tegen waren dat deze koekjes mee naar de bee zouden gaan. We kwamen tot een compromis:  ik zou maar 1 keer rondgaan met de trommel en dan de rest mee terug naar huis nemen.
Ze hadden dubbel geluk dat het geen volle bak was, de trommel was nog voor de helft gevuld, zo werd bij thuiskomst even gecheckt. Oh, alsof ze tekort komen hier. Het recept (ooit bij Gert gezien( kan je hier vinden met filmpje en al, ik zal onderaan dit verhaal de vertaling zetten.

De bee was ondanks dat het wat rustiger was dan anders er niet minder gezellig door, er werd flink wat geshowd, gequilt, gepatcht en gefestoneerd, geborduurd, en natuurlijk gekletst, gelachen en thee gedronken. Lorene liet haar hartjes zien, waaronder eentje van zijde, en let eens op haar matching oorbellen, grappig! Bianca was nog helemaal in het tempo van haar quiltweekend, wat een mooie ‘trapgatquilt’ is ze aan het maken, en wat te denken van de mooi klassieke quilt van Diana, of was hij van Coba?  Jeanne is druk bezig met de blokjes van haar DJ aan elkaar te zetten, ze is al een heel eind; ze zijn allemaal gemaakt van Fossil Ferns (bij Janny te koop).

Lorene liet ook nog een grote lap stof zien die ze ergens op de kop had getikt, ze had nog geen idee wat ze er mee ging doen, welke blokken ze kon maken van deze prachtige stof, wat een heerlijk dilemma.
Ik ben al aardig opgeschoten met de blokjes (zie vorige blog), heb 4 of 5 rijen blokjes aan elkaar genaaid, maar ik heb er geen foto van gemaakt, dus zien jullie het overmorgen wel (morgen ga ik een dagje buurten bij mijn ouders); het patroon kan je hier als PDF vinden.

Rest mij nog het recept te geven voor ongeveer 45 havermouthkoekjes:

170 gram ongezouten boter; 210 gram lichtbruine basterdsuiker; 1 groot ei; 1 theelepel vanille extract; 95 gram witte bloem; halve theelepel bakpoeder, halve theelepel zout en  halve theelepel kaneel; 3 cups havermouth (de ene site geeft aan dat dit 3x 135 gram is, de andere hanteert 100 gram per cup, ik heb gewoon een maatbeker met cups indeling, lekker makkelijk); 100 gram gehakte pecannoten (mogen gezouten zijn); 1 cup (ongeveer 150 gram) cranberries of rozijnen.

maak er met 2 lepels of ijsschep kleine hoopjes van, druk ze ietsje plat en bak ze 12 tot 15 minuten op 180 ºC. Ze zijn nog zacht als ze uit de oven komen, bij het afkoelen krijgen ze een brosse buitenkant, de kern blijft zacht.

Het Dottenweekend

Vanmorgen ging de telefoon, ‘k nam de telefoon op “met Shirley”, ik hoorde even niks, (lag niet aan mijn gehoor) en toen zei een mannenstem heel kortaf: “Verkeerd verbonden”, en hing hij op, vast met een rood hoofd, denkend “Shit, heb ik toch het nummer van de sekslijn te pakken!” , want zo klink ik na een weekendje kletsen, lachen en te weinig slaap, mijn stem is zo zwoel en een beetje rauw, dat ik zo aan de slag zou kunnen gaan bij de telefoonlijn ‘hete meisjes van Betty’, of iets dergelijks.

Hoe vertel je over een quiltweekend in 1 blogje, dat is niet te doen haast, en toch wil ik een poging wagen, bare with me (heb geduld). Bijna klokslag zes uur  in de avond stonden ons mam (je woont in Brabant of niet)  en ik met alle bagage netjes in de rij aangesloten voor de deur van de Suikerberg in Loon op Zand, en liepen in colonne naar binnen. Het is net als met een uitverkoop als de deuren open gaan, je zoekt eerst het mooiste plekje van de hele zaal uit waar je de rest van het weekend blijft zitten tijdens het werken, en dan pas kijk je waar je slaapkamer is, de namen stonden allemaal op de deur. Dat sommige kamers 2 deuren hadden  (een waar je via de zaal in kon gaan, en een via de gang er achter) maakte het wat verwarrend, en helemaal toen op de zaalkantdeur onze namen stonden, en aan de gangkant andere dames-namen genoteerd stonden. Is lastig, 4 dames in 2 bedden, je moet er van houden uiteraard, maar de oplossing was nabij, 2 deuren verder op was hetzelfde gebeurd. De nachten zijn al heet genoeg met al die opvliegers, dus ik was blij met deze oplossing, en de andere dames denk ik ook.

De opwinding van het weerzien van al die bekende quiltvriendinnen, blogvriendinnen, kennissen, vage kennissen en wildvreemden brachten mij zo van m’n apperopos af, dat ik pas in de gaten had dat ik geen foto’s van de pot-luck had gemaakt, toen de tafels afgeruimd waren en we zuchtend van genot aan de koffie en thee zaten.  Er waren wraps, quiches, groente- en fruitsalades, pastaschotels, nog meer groentetaarten (ooh die witloftaart was super, ik houd me aanbevolen voor het recept!), broodjes, soepen, vleesgerechtjes, kaasplank met exotische kaassoorten, en och, ik ben vast heel veel vergeten. De toetjes waren ook van de partij, chocolademousse, iets appel-kaneel-hangoperigs (zalig), de lange vingertaart van mijn moeder uiteraard, helemaal onderaan dit blogje staat het recept

niks aan te doen, het eten was zalig, de foto’s zullen vast wel op andere blogs te zien zijn. Na het uitbuiken kwamen de werkjes uit de tassen, en werd er van alles geshowd, je kwam ogen en oren tekort!

Het verhaal krijgt nog een staartje (of twee), ik ga eerst snel naar de bee.

Irish Coffee taart
1) 3 pakken lange vingers
2) 2 theelepels oploskoffie
3) 10 eetlepels advocaat
4) halve liter slagroom
5) 4 eetlepels Irish Coffee concentraat
6) 2 zakjes vanille suiker
7) 2 eetlepels suiker
8) 4 eetlepels water
9) chocoladevlokken
A) meng 2, 5,en 8 bijeen
b) de helft van 1 over de bodem verspreiden (springvorm 26 cm doorsnee) helft van A over B besprenkelen
C) 4, 6 en 7 stijfkloppen
D) 3 door C mengen
B en D herhalen
Chocoladevlokken er over heen strooien4 uur laten opstijven.Tip: maak extra en gebruik ipv springbodem de plastik bakjes van de lange vinger verpakkingen om de taart te maken. Vries nu de bakjes in. Wil je taart bij de koffie, haal een bakje met taart half uur voor serveren uit de diepvries, snijd deze in bevroren toestand aan, snijd hierbij de verpakking mee! Taartstukken eruit halen en op schoteltjes doen, verpakking aflikken en weggooien

The Rose of Sharon en recepten

Helemaal in de ban ben ik, wat is het een mooi gebeuren als je de blokken ziet groeien, en bij opbouw het blok er uit ziet als een kleuter die zomaar van alles uit de kast heeft aangetrokken zonder op mama te wachten, maar met de stralende trotse grijns er boven klopt het allemaal, en zo was het ook met mijn laatste blok. Na het doorquilten klopte het! En wat een verschil maakte de bruine stipjes in de ronde bolletjes, helemaal happy!


De patronen komen uit dit boek,

maar als je niet aan het boek kan komen, kan je het ook hier gratis downloaden, mits je in het bezit ben van EQ6 of EQ7  (in E7 zitten deze blokken trouwens al). Ik kan niet checken of de link werkt, je kan dit alleen maar openen vanuit  EQ6 of 7
Hier hangen ze

volgens de layout in het boek komen ze op de punt, en ziet het er zo uit

Zondag kwamen mijn vader en broer even langs om de Quiltweekendspullen van mijn moeder af te leveren,

zodat ze niet zo hoeft te sjouwen 1 maart, want hoera, nog 2 weken en dan is het Dottenqweekend weer een feit in Loon op Zand, oeh de voorpret kan beginnen! In de kleurrijke tas zitten mijn moeders show&tell quilts, in het zwarte koffertje haar handwerkspullen, en ook 3 Clover biaisbandmakertjes die ik mocht hebben, ze gebruikt ze toch niet. (zal je zien dat ik de mijne nu terug vind)

Het toetje voor de potluck wat mijn moeder elk jaar maakt voor zowel Loon op Zand als ook Nieuwkerke (klik hier voor recept) was gisteren in de maak, mijn broer stuurde deze foto door, bij thuiskomst restte hun een zware taak van kloppers en kommen uitlikken, en restjes opeten. De grote bak ging in de diepvries.

Ik had mijn vader een quiltje van mijn moeder mee terug gegeven welke ik voor haar had doorgequilt, en zaterdagavond laat had ik er toch nog een biesje om gezet,

En wat aten wij op de zondagavond? Pasta met kip en rucola salade

Voor de jongens in Tilburg -die Tim’s kookkunst enorm missen en al helemaal bij het zien van deze foto- nog even het recept:
Reken per persoon een gekruide kip karbonade, die je in de braadzak of pan gaat bakken. Voordeel van de braadzak is dat het niet kan aanbranden (mits je de oven niet heter dan 195 graden zet, en de kip er niet langer dan 50 minuten er in laat zitten), en de oven wordt niet vies, en wat in de zak zit wordt niet vies van een vieze oven. Braadzakken kan je gewoon kopen bij de supermarkt.

Ja, oké, je kan ook de gegrilde kippen kant-en-klaar kopen bij de supermarkt, dat scheelt je een klein uurtje kooktijd. Maar dan ruikt het veel minder lekker in huis en heb je het lekkere braadvocht niet. Nu duurt het klaarmaken van dit recept net zo lang als dat de pasta nodig heeft om te koken.

Als de kip klaar is kan ga je 100 gram pasta (dit is voor studenten, de normale mens heeft genoeg aan 75 gram) per persoon koken, giet je het kookvocht van de braadzak over in een kom, bij een half flesje magere kookroom en een bakje Boursin, roer dit lekker door elkaar, doe er dan een bakje doormidden gesneden kersentomaatjes (of 5 grote in stukjes gesneden gewone tomaten) bij, even roeren, en met een bord op de kom ga je dit nog 3 minuten in de magnetron verhitten, op volle kracht.
Afdekken is nodig, anders kan je de magnetron helemaal schoonmaken. Heb je geen braadvocht, dan roer je een heel flesje kookroom door de boursin en tomaten. Terwijl de pasta kookt, bedek de borden met klein gesneden sla, de rucola puur of de rucola mix, maakt niet uit, de mix is iets minder pittig /overheersend van smaak, valt beter in de smaak ook bij kinderen.
Reken op een ons sla per persoon.
Het kippenvlees trek je van de botten af, en leg deze bovenop de sla op de borden. Is de pasta gaar, giet het dan af en gooi het dan gelijk terug in de pan (vuur uitzetten!) en roer hier de room/tomaten mengsel door.

Even proeven, dan zout en peper toevoegen.

Een paar serieuze scheppen pasta gaan dan op elk bord, en dan al dan niet rijkelijk bestrooien met geraspte kaas, en smullen maar! Je kan er altijd nog een paar eetlepels verkruimelde fetakaasbrokjes doordoen, ook heerlijk! Ooooooh bij het zien van deze foto zou ik zo nog een bord lusten, maar helaas heeft Tim vannacht het laatste restje opgegeten.

Wil je wel vocht uit de braadzak, maar niet het vet, giet dan eerst af, laat het vocht in de koelkast afkoelen, en dan schep je zo het vet er af. Dit vergt wel wat meer plannen.

De koude pastaschotel klik hier is ook een heerlijk gerecht, je staat hierbij ongeveer een half uur in de keuken je het rambam te snijden aan de ingrediënten, maar het is het wel waard!