Blogverhuizing

Willen jullie mijn verhalen blijven volgen, klik dan hier http://zipzop.nl/

Gaat erg lekker

Met de ragtime quilt, maar niet zo snel als ik had gehoopt, dit komt gewoon omdat er van alles tussendoor komt. Ik heb de boven en onder lapjes met tussenvulling op elkaar gestikt met een hele mooie verlopende King Tut garen, en toen ik tig blokjes had genaaid met een lege onderspoel, en ik het draad van de bovenklos weer opwond, ontdekte ik dat hij vreselijk aan het draaien was. Dus het draad was al die tijd verkeerd van de klos getrokken.

Met normaal naaien heb je hier verder niet zo’n last van, met doorquilten is dit vaak de reden waarom het draad knapt. Ik rolde het garen weer helemaal op de klos tot het bijna strak stond bij het lapje, en met volle onderspoel trok ik eerst het onderdraad omhoog door de naald 1x op en neer -of beter gezegd neer en op- te laten doen

en dan wind je het bovendraad helemaal op de klos zodat hij tussen de naald en stof geen lus meer maakt, en dan kan je weer gaan naaien.

Mooi kleurverloop, het is toch wel een favoriet van mij onder het doorquiltgaren als ik over verloopgarens praat vanwege het korte verloop, elke 2 cm een andere kleur, waardoor er minder gaten vallen, optisch gezien.
Normaal hecht ik bij ragtime quilts nooit af en aan, behalve later als ik de buitenste blokken vastnaai, en ook nu ik halverwege een stiksel opnieuw begin. Ik wilde het garen nu wel goed laten afrollen, meestal gebruik ik de klosdraadgeleider van de Bernina die achter mijn Pfaff staat,

en als ik beneden zit laat ik het draad over de buislamp lopen, of ik pak de speciale houder hiervoor, maar dat kon toch handiger?
Met een tangetje even aan de slag gegaan, iets uitproberen, en hoera, het werkt. Het is wel flink knijpen om de pinnetjes er uit te halen om het draad er door te halen, maar dit moest ik alleen doen omdat ik het draad niet wilde afknippen en opnieuw inrijgen

Zal ik er een patent voor aanvragen? Als je dit ook zo doet, moet je bij de eerste steken even de spanning testen, het kan zijn dat doordat het bovendraad een extra omweg maakt deze ietsje losser (lager getal) gezet moet worden

Woensdagmiddag was het spelen met lapjes op Evelien’s kamer, de rode lapjes liggen naar beneden gericht als een dambord, en ik hoefde zo alleen maar te kijken dat aan de zichtbare kant niet teveel van hetzelfde tegen elkaar aan lag, pfff, alleen maar….. en toen alle rijen nummeren en opstapelen

en per 3 rijen de blokken aan elkaar kettingnaaien met een inch naadbreedte. Normaal doe ik de naad op het zicht met hulp van de inchstreep rechts van de steekplaat, maar kijk eens wat een handige hulpstuk ik van de Bernina machine kon gebruiken, dit wordt meestal ingezet om rasters door te stikken bij kleding, tassen en doorquilten. Uiteraard kan je ook dubbelzijdige plakfoam gebruiken, of post-it blokjes

Kettingnaaiend drie banen gelijkertijd naaien krijg je heel handig dat je niet de verkeerde baan tegen de verkeerde kant kan vastzetten. Webbing heet dit geloof ik.

een avondje knippen, met mijn speciale scharen lukte hetniet al te best, ze waren na de laatste ragtimequilt bot geworden en hadden ook teveel speling gekregen,

dus met een gewone schaar inknippen, 3 rijen is wel het matje per dag, om overbelasting te voorkomen.
Zopje hield me goed in de gaten en zorgde dat ik voldoende pauzeerde

en daar waar de volgende baan tegenaan komt heb ik de naden nog niet ingeknipt, dit werkt namelijk niet zo handig met al die flapjes.

de volgende drie rijen zijn ook al aan elkaar genaaid, die ga ik vanavond al tv kijkend inknippen, en dan kan ik ze tegen de eerste drie vastnaaien. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet.

Tussendoortje

Toen ik vrijdag tijdens het avondeten vertelde dat ik deze tijd van het jaar altijd zin krijg om een flanellen ragtime quilt te maken, zat de jeugd mij grijnzend toe te kijken. “Vooral aan toegeven, ik wil er best wel een voor op bed!”, klonk het aan tafel uit de mond van Tim. Suzanne keek hem verbaast aan, “Maar jij hebt er toch al een, die daar,” en ze wees naar de ragtime op de bank. “Ja, maar die is te kort en te smal voor op mijn bed, die mag jij hebben.”, bood hij genereus aan.

Zipje in de relax stand

voorkant

achterkant

Ik had hem voor “wie hem wilt mag hem hebben” gemaakt, lag lang op de bank, en een korte tijd op bed bij Suzanne toen Thor en Loki als kittens op haar kamer woonden om te wennen, en daarna verhuisde hij weer naar de bank, waar vooral Zipje veel op lag te slapen.  “Oh lekker, dan wil ik hem gelijk op bed, want hij is zo lekker warm en zacht, mmm”, zei ze grijnzend, maar eerst moest hij in de was, want met al die kattenharen was het niet zo fris; Zipje sleept veel buitenleven mee naar binnen in zijn dikke vacht, en dat wil je niet op een slaapkamer hebben. Een paar uur later bracht ik een vers gewassen quilt naar haar kamer, hij was nog lekker warm van de droger, en rook heerlijk naar bloemetjes 🙂

Ik ging vandaag gelijk op zoek naar de bakken met flanellen lapjes,  of moet ik zeggen “gisteren”, want terwijl ik dit typ is het al bijna 2 uur midden in de nacht van zaterdag op zondag, het voelt als een quiltweekend, zo heerlijk ben ik bezig geweest met snijden en naaien. Er moest ook nog een zak met voorgesneden vulling liggen van de vorige keer, maar ik was vergeten dat er ook een stapel gesneden flanellen lapjes zaten, op 8,5 inch gesneden, dus dat werd de maat van blokjes die ik vandaag ben gaan snijden, uit grote lappen en kleinere stukjes haalde ik voor het avondeten al 170 hele blokjes uit, ik heb er tegen de 300 nodig.

stroken naaien

eerst grote lappen maken

naden openstrijken

en dan 8,5″ blokjes snijden

Ja, ik ben weer helemaal in mijn element! Niet alleen hier in mijn naaikamer maar ook beneden is een feestje gaande, een kamer vol lachende jongens, en opeens kwam er een lekkere lucht van vers gefrituurde hapjes de naaikamer in; manlief kwam me een bordje brengen, zelfs met een frikadelletje speciaal, mmmmm. Maar helaas floepte hij van het vorkje af nog voordat ik er van kon proeven, ah nee, allemaal mayo en uitjes op mijn stof! Had ik maar geen mid-night-snack moeten nemen. Snel de mayo van de lapjes afgewreven, en ook maar gelijk verwerkt in een paar blokjes, zodat ze niet ongemerkt terug de bak in verdwijnen.

mid night snack

manlief heeft me verwend

en ik word gelijk afgestraft

Ik heb nu 80 van de 130 blokjes klaar en duik het bed in, zondag (vandaag dus) hoop ik toch aan het sandwichen van elk blokje te kunnen komen, kijk maar hier hoe ik het deed bij de vorige quilt. Ah, zo te horen gaan de visite naar huis, Loki -die de hele avond gezellig in de buurt was- kijkt me met grote ogen aan, ze wilt eten maar durft niet zolang die zware onbekende bromstemmen in de kamer en hal klinken.  Zoon loopt langs mijn naaikamer en schrikt als hij ziet dat ik nog achter de computer zit, jaja, ik ga nu ook slapen!

Kattekwaad

Met katten in huis maak je veel mee, ze komen gezelllig bij je liggen als je aan tafel met lapjes in de weer gaat, en dan liggen ze er het liefst bovenop, en als ik in de keuken bezig ben komt Loki graag een kijkje nemen, soms probeert ze via de handgrepen omhoog te klimmen om zo iets van de snijplank af te bietsen, en de laatste tijd maak ik mee dat ze opeens op de inductiekookplaat zit en met grote ogen naar de pannen kijkt, waar stoom uit komt en vaak ook lekkere vleesgeuren. Uiteraard duw ik ze met zachte hand weg, ik wil geen katten aan het aanrecht hangend, of zittend bij mijn pannen, maar ik kan een glimlach nooit onderdrukken, ze zijn zo lekker nieuwsgierig. En soms zijn het net kinderen, zoals Zopje die hier Zipje en Loki -die lekker zitten te eten- staat op te wachten.

Toen ik een half jaar geleden op de blog van de in Amerika wonende Susan kwam, was het gelijk raak met het pijltje van Cupido bij het zien van haar katten blokje, dit waren onze katten ten voeten uit

ik savede de foto, maar vergat de link van haar blog erbij te zetten, zo jammer. Vorige week moest ik voor Inge in Berlijn (geen blogger) een fibermailkaart maken voor haar verjaardag, en ik moest gelijk aan dat zwarte katje denken. Ik maakte dit schattige kaartje op een avond na, oei, een exacte copycat 😦

–even iets uitproberen met de foto’s, in een galerij ipv dat je gelijk naar mijn Flick album gaat, om na het bekijken van de foto’s weer op mijn blog te gaan kan je op het kruisje linksboven in beeld klikken, of gewoon er naast-

maar Susan had de ondeugd zo treffend getekend, daar kon ik zelf echt niks aan toevoegen. Op de close-up zie je dat ik lijntjes heb getekend op de snijmat en er een beetje naast zat met doorstikken, voor het zwarte heb ik vilt gebruikt, het kaartje gaat toch niet gewassen worden. Het eindresultaat was zo mooi dat ik het niet aandurfde om het als ansichtkaart te posten, dus ging de kaart in een enveloppe, en twee dagen later al kreeg ik bericht van Inge dat ze heel blij was met dit vrolijke kaartje. Kijk, daar doen we het voor.

Eergisteren vond ik al zoekend op internet gelukkig toch nog de blog van Susan, en ik heb haar toestemming gekregen om met haar veren te pronken,wat ben ik toch blij met zulke lieve creatieve mensen, die kopieergedrag zien als een vette compliment en niet als jatwerk, zolang je maar de naam van de ontwerpster er bij zet, en geen geld verdient aan andermans bedenksels, uiteraard. 🙂

Feestdag Bee Heerle

Even wachten tot mijn oren klaar zijn met piepen, en dan duik ik er in, nagenieten van een jaarlijkse feestdag van de bee in Heerle, waar Janny en diens schoonzus Anja ons van 10.00 uur tot 22.00 uur zwaar hebben verwend en vermaakt! De winkel was deze keer omgetoverd tot de noodstudio van “Ik hou van Holland”, en we werden bij binnenkomst gelijk verdeeld in twee groepen, te zien aan de opgespelde oranje lintjes en rood-wit-blauwe lintjes, we mochten zitten waar we wilden, als we tijdens de speelrondes maar even bij elkaar zaten per groep. Als ik het goed heb onthouden hebben we vier rondes gespeeld, plus een vragenronde in de zithoek met het pakje met daarin een steeds sneller tikkende klok.

Het was echt lachen, gieren, brullen! Tussen de speelrondes door konden we ook nog handwerken, en eten en drinken. Er was veel moois te zien 🙂

Ik heb aan de Love Entwined gewerkt, één stengel geborduurd (Hungarian braided chain stitch) en een begin gemaakt aan de besjes, needle turn appliqué.

De zwarte lijntjes zijn van de Friction pen, met warmte erbij (strijkbout er boven hangen of met de föhn er over blazen) verdwijnen ze, maar als het goed gaat zitten ze later allemaal precies onder de opgenaaide stofjes, op hier en daar misschien een stukje lijn in ’t zicht, en die blaas ik wel weg.
Het avondeten bestond uit diverse stamppotten met gehaktbal en/of rookworst, en een zalig jusje,

ik koos voor hutspot, omdat ik dit zelden klaarmaak, aangezien ik thuis de enige ben die dit lust, het was super lekker!

Het oranje team won verpletterend, en we kregen allemaal een cadeautje, het andere team kreeg ook een cadeautje, uit een andere mand, maar wel met dezelfde inhoud 🙂

Saskia kwam ’s avonds op het briljante idee om de groepsquilt met vlinders (eigenlijk gemaakt voor een loterij) aan Anja te geven, zodat ze deze mee naar haar huis in Hongarije kon nemen, ze was er helemaal beduusd van toen ik hem mocht overhandigen.

maar ze was er dolblij mee

en daarna was het aanwijzen wie welke vlinder had gemaakt,

het was aan de gezichten duidelijk af te lezen dat dit niet meeviel, aangezien er ’s middags al een aantal dames naar huis was gegaan. Tegen half tien begonnen enkele dames opeens in te pakken, en dat was het startschot voor de rest, ach ja, het was een lange dag geweest, en zo gezellig; hier kunnen we weer lekker op teren. Ik duik er in, mijn oren piepen niet meer.

Feestje!

Zaterdag vierde mijn moeder als altijd haar verjaardag op de dag van de Sinterklaasintocht, dit jaar hebben we hem niet gezien, we zijn zelfs geen verdwaalde pieten tegen gekomen. Op de bee van de DOWquilters had mijn moeder op zelf geverfde FQ’s getrakteerd, wij mochten een vorkje zetten in de zelf gebakken hazelnoot-schuimtaart,

oké, deze gaat in tegenstelling tot de FQ’s wel gelijk naar de heupen, maar het was de zonde meer dan waard, de punten waren niet zo groot als het ene stuk dat er bij ligt, deze informatie zet ik er even bij om mijn zus gerust te stellen ;-). Mijn ouders genoten van de visite (mijn broers en schoonzus en nichtje waren er ook) en de cadeautjes (helaas geen foto’s) vielen in de smaak: ze kreeg een prachtige exotische bloeiende plant, foto album met foto’s van hun 60 jarig huwelijksfeest, een quiltboek van Gloria Loughman en ik had me uitgeleefd in het maken van een nek/schouder-verwarmingskussen gevuld met lijnzaad, minder zwaar dan de kersenpitten die gebruikt worden, en door de horizontale vakverdeling blijven de zaden ook goed op hun plaats. Ik had een tutorial hier gezien,

en maakte hem een klein beetje minder groot en van dichtgeweven popeline, met een wasbare afneembare hoes van wit met een klein ruitje, en nee, helaas ook hier geen foto van gemaakt, hij was al netjes ingepakt toen ik er aan dacht. Er ging toch bijna 600 gram lijnzaad in, zwaarder dan ik had gedacht, en ik heb nooit geweten dat dit zaad de warmte goed vasthoudt, ik had getest met een handverwarmer-zakje
(niet verwarren met hartverwarmend zakje)
en dat was na 1,5 minuten vol vermogen in de magnetron loeiheet (volgende keer wat korter verwarmen?) en het bleef 40 minuten goed warm, en na 55 minuten was het lauwwarm. In mijn naaikamer kom ik nu overal hele kleine zaadjes tegen, hoe voorzichtig ik ook te werk was gegaan.

Mijn moeder was afgelopen weken druk bezig geweest met haar Scrap Attack blokken, en terwijl iedereen aan de koffie zat glipte ik even naar boven om te gluren hoe het er uit zag; ik had alleen mijn mobieltje bij me om foto’s te maken. Klik hier voor het patroon

geweldig wat een kleurrijke quilt, de randen zitten er op en op een kleine correctie na (2 strookjes in verkeerde kleur die ze nog gaat vervangen) is de quilt klaar voor sandwichen en doorquilten, dit gaat ze zelf doen.
Beneden gekomen schoot ik in de lach bij het zien van Suzanne en Tim met de gehaakte Crochet Along deken van mijn moeder over hun schoot, gezellig!

Het duurde niet lang of het haakwerk werd opzij geschoven, het was toch wel erg warm. Suzanne zat vol aandacht de rand te bestuderen, ze is zelf opnieuw met de hare begonnen in vrolijkere kleuren en een stuk breder dan haar eerste maaksel, mooi he?

de mijne is op de helft van Tertia’s versie, schat ik zo, het tempo staat op een zeer laag pitje.

Schoonzus en ik keken nog even naar een YouTube filmpje van VeryPink Knits, filmpje duurt bijna een uur, dus weet waar je aan begint. Maar zelf breien duurt langer, dus dit is net als kijken naar Nederland in Beweging, zonder inspanning te leveren heb je toch het gevoel dat je ook meedoet.

Wat geeft ze een leuke heldere uitleg over sokken breien vanaf de teen, twee sokken op één rondbreinaald, we konden ons er niets bij voorstellen, vandaar dat we het filmpje afkeken, onder het genot van een in rum gedrenkt cakeje met slagroom van mijn moeder, een experiment noemde ze het.

We zaten na de eerste hap allemaal te kuchen vanwege de alcoholdampen die er van af kwamen, genade wat sterk, maar het smaakte niet verkeerd, het is alleen niet iets voor een kinderfeestje.

Na het eten (broer maakte deze foto, wat zitten ze te stralen!) en de koffie reden we allemaal weer naar huis, opeens was het weer stil bij mijn ouders, en wij zaten in de auto na te genieten van een gezellige dag.

Zondag was een dag van lekker niksen, maar dat houd ik niet lang vol, dus daarna ben ik met de bladblazer aan de slag gegaan, en na de tuin pakte ik de straat naast ons huis ook even aan

ik wist van geen ophouden en ging tot in de bocht van de straat, daar waar je als fietser door de glibberige blaadjes moet rijden als er een auto aankomt, ik was net in die bocht bezig toen er een politiebusje langs reed, ik stopte even met blazen, zette me schrap voor een reprimande (ja, echt, je mag tegenwoordig als burger blijkbaar niet helpen met gemeentelijke opruimtaken), maar ze reden gewoon door. Gelukkig maar. In de avond heb ik nog even met lapjes gespeeld, maar wat ik heb gemaakt kan ik nog niet laten zien, de ontvanger leest volgens mij ook mijn blog, maar ik was zeer in mijn nopjes met het eindresultaat, wat een feestje om te maken!

Vaart maken

We waren als een van de eerste op de bee, Miranda was al vroeg om me gekomen dinsdagavond, Janny was thee aan het zetten en we zochten een mooi plekje uit aan de lange tafels, en al gauw liep het vol en gonsde het van vrolijkheid. Een lekkere cake van Ria ging rond, van mijn perentaart de avond tevoren gebakken was te weinig van over gebleven om er 15 man mee te voeden, hij is gewoon veel te lekker!

Het eerste kwartier van de bee keken we bij elkaar waar we allemaal mee bezig waren, mijn Rose of Sharon blokken lagen op tafel uitgestald;

ik had ze allemaal meegenomen samen met het boek met patronenvel, omdat ik niet meer precies wist welk blok ik al had gemaakt, mijn voornemen om aan de LE te werken op de bee was gestrand in een gestrande voorbereiding, ik was door alle bakperikelen er niet aan toegekomen om de stofjes voor de volgende vaas uit te zoeken. De Stonefieldsblokjes van alle deelnemers werden bewonderd, manieren van vastnaaien besproken, gevraagd hoe ver ik al was, maar nee, ik doe niet mee, niet mijn ding zo. Ik heb mijn patroon doorverkocht, een last viel van mijn schouders, want ik voelde me schuldig alleen al door het zien van het kastdeurtje waarachter het patroon op me lag te wachten. Laat mij maar gewoon de Rose of Sharon maken op de naaimachine, en met de hand de Love Entwined (ook een hype, maar wel eentje die meer in mijn straatje ligt).

Op de bee tekende ik blok 9 en een deel van blok 10 over op heat n bond feather lite, een saai werkje maar wel weer fijn om dit op de bee te doen, er kan al kletsend en luisterend weinig mis gaan hiermee

Stof uitzoeken doen ik liever thuis, de kamer ziet er dan uit alsof er een bom is ontploft, tot grote vreugde van de katten die graag meehelpen met het verspreiden ervan, of juist bewaken ervan door er als een presse papier op te gaan liggen. Het uitzoeken van de juiste stofjes is bijna net zo tijdrovend als het tekenen en knippen van alle blaadjes, bloemetjes en rondjes, en omdat ik heel veel onderdelen uit jelly rolls haal, is het nu af en toe puzzelen om het er nog uit te halen. Een enkele keer moet ik restjes stof aan elkaar naaien om er nog een bloem uit te halen, zoals hier. Maar als het dan lukt is het wel heel leuk , weggooien van zelfs de kleinste snippertjes is not done zolang het project nog loopt., want je weet maar nooit. Eenmaal op stof gestreken heb ik de patroondelen uitgeknipt bij de tv, bij Murder, she wrote, een heerlijk trage serie, en zo lekker gedateerd allemaal.

En zo kwam blok 9 (van de 13) zaterdagmiddag klaar, doorgequilt en op naar blok 10.

Ik gebruik dit garen om door te quilten, heerlijk spul

Hier een filmpje over hoe je het moet gebruiken, ik heb het al vaker laten zien

Het tempo mag van mij wat omhoog, ik voel alweer onrust bij het zien van grote en niet zo grote kleurrijke beddenquilts. Bonny Hunter van Quiltville is ook al weer gestart met haar jaarlijkse mysterie die in 5-6 weken al klaar is; ik moet echt op mijn handen gaan zitten, of wacht, beter van niet. Morgen ga ik blok 10 maken van de Rose of Sharon. Ik ga proberen deze voor het eind van dit jaar af te hebben, sprak ze overmoedig, uh dat zijn nog maar 7 weken he, waarbij er feestdagen zitten, zal ik dan maar eind januari als streefdatum nemen? Scheelt een hoop stress bij iedereen. Bij deze.

Het heeft wel wat

De wind blies de goudgele bladeren van de oude lindebomen horizontaal over de weg, mijn haren vlogen alle kanten op, en ik wist nog net op tijd een grote plas te ontwijken, toen ik de straat overstak met een grote doos in mijn armen, een grote tas met een quilt voor de winkel aan mijn arm en de autosleutels onhandig tussen mijn linker hand en de doos ingeklemd. Sleutels in mijn jaszak stoppen was op dat moment geen optie, de kans dat ik hierbij de doos zou laten vallen was dan aanwezig, en de inhoud was breekbaar; het was de overlocker van mijn in Augustus overleden vriendin Julie, het voelde goed aan dat haar overlocker een jong meisje dolgelukkig ging maken, ik zou de moeder van dat meisje in de winkel treffen om de doos te overhandigen. Even stond ik stil om de kleurrijke quilts in de etalage van de winkel te bewonderen, en liep toen snel naar binnen, de deurklink met mijn elleboog omlaag duwend, het belletje klingelde toen ik de deur dicht duwde met mijn achterwerk. Al gauw zat ik met de moeder van dat meisje aan de koffie, aan gesprekstof geen gebrek, dezelfde hobby en allebei met kinderen in dezelfde fase van hun leven, alleen de huisdieren verschilden.

Ik zat er nog geen vijf minuten of ik hoorde al een klagelijk gemiauw naast me, een zwarte kat met witte sokjes en een witte kin keek me vragend aan, ik haalde de tas van mijn schoot, klopte een paar keer op mijn bovenbeen: “Kom maar,” en hup, daar lag ze,

gelijk innig tevreden spinnend bleef ze liggen. Ze zeggen wel eens: “Doe maar alsof je thuis bent,”, nou, die kat op schoot maakte het wel af, zo gezellig; koffie in de hand, lieve quiltsters aan tafel en een spinnende kat op schoot, wat wilt een mens nog meer? Hé, ik heb Herman gemist, de cake die Monique altijd klaar heeft staan, nou ja zeg.

Weer thuis komt de zalige geur van de in rode port met kaneel en suiker pruttelende stoofpeertjes me tegemoet, een brioche broodje staat af te koelen op het rekje en knipoogt me toe, “neem mij, neem mij”, maar ik ben sterk, en eenmaal afgekoeld verdwijnt dit brood als apart verpakte dikke sneeën in de diepvries, voor later.

Vers gedraaide gehaktballen, kruimige gebakken aardappeltjes en stoofpeertjes staan op het menu voor vanavond, en dan rest ons een lekker kopje koffie toe, kinderen die naar boven gaan om te leren (ja serieus! Zei ik soms: “er was eens?”), regen kletterend tegen de ramen, alle katten binnen in diepe rust nadat Zopje eerst de pikorde hadden recht gezet, en een spannende detective op tv (Netflix). De up-side-down cake, -in dit geval een (hand)perentaart, waarbij ik experimenteel een mok van het ingedikte zoete sap van de stoofpeertjes op de bodem heb geschonken- plukte ik halverwege de avond uit de oven, gemaakt voor de bee morgenochtend, en wat over is gaat mee naar de bee van morgenavond.

Meer kan een mens zich toch niet wensen? Het leven, het heeft wel wat.

It’s (almost) Time for Christmas

De laatste keer dat ik over deze kerstquilt, ontwerp van Bronwyn Hayes speciaal voor de Australische Homespun als BOM (blok van de maand) uitgebracht schreef, was toen ik de top klaar had, net op tijd voor de Helmondse quiltdag.

Hier had ik ook stof gekocht die perfect was voor de achterkant van deze quilt, en bij Janny van ’t Stoffenhoekje in Heerle (geen website) kocht ik de witte synthetische tussenvulling (dit is geen fiberfill) die zo mooi blijft en lekker strak quilt voor wandquilts, en toch genoeg volume heeft om het quiltwerk mooi in uit te laten komen. Het sandwichen deed ik op tafel met twee latten op de manier van Sharon Schambler, klik hier en scrol dan iets naar beneden om de twee filmpjes van haar demo te kunnen bekijken. Tijdens het op de latten rollen van de stof werden uitstekende draadjes afgeknipt werd opgelet dat de naden op de voorkant recht moesten blijven lopen, en eigenwijze naden die tijdens het oprollen aan de ene kant van het blok naar links en aan de andere kant van het blok naar rechts vielen werden aan 1 kant schuin ingeknipt, en zo rolde ik op tot ik aan het eind van de top was gekomen, en nadat de achterkant ook was opgerold kon het afrollen en vast spelden beginnen, nou ja, kijk eerst maar naar het filmpje

Ik deed het weer met veiligheidsspeldjes, ik begin hier steeds vaker naar te grijpen, want zodra je klaar bent met quilten zijn de speldjes er ook uit. Met de MicroStitch moet je de tackertjes er nog uitknippen/snijden, draad rijgen is ook een optie, maar ik heb dan wel dat het draad achter de kleine quilttafel van mijn naaimachine blijft haken tijdens het quilten. Lijmspray gebruik ik eigelijk niet meer, ik vind de plaklaag aan de naald na verloop van tijd niet fijn.

Dat de strepen van de achterkant zo gelijk liepen met de lijnen van de voorkant had ik niet gedacht, het viel pas op toen ik rond de vormen van het eerste blok quilte, super zeg!

Ik quilte eerst (free motion) langs alle blokjes, langs de sashing, langs de applicaties en langs de stitcheries zoals hier de bloemetjes, waarbij ik nog twijfelde of ik precies langs elk bloemblaadje zou gaan of -wat veel sneller en makkelijker was- rond elk bloemetje

de meningen waren verdeeld toen ik het liet zien op Facebook, ik koos voor de meer bewerkelijke manier, het heeft allebei wel wat.

Ik pauzeerde regelmatig, waarbij ik de quilt op de machine legde, want er liepen hier drie katten rond die er maar al te graag op zouden willen liggen, geen strak plan met zoveel borduurdraadjes waarachter de nageltjes kunnen blijven hangen, vooral Loki was er gek op

Het invullen van het blok met quiltwerk ging lekker vlot, ik gebruikte voor de spoel hetzelfde garen als voor bovenop van Aurifil, af en toe moest ik wat uithalen; als je met lichte garen in de ditch quilt en je gaat er dan naast op de rode stof, valt het gelijk op. Gelukkig gebeurde me dit niet al te vaak.

Wat ik wel erg vervelend vind is wanneer de naden na het sandwichen toch de verkeerde kant op zijn gevallen, en je hier pas tijdens het doorquilten achter komt; dan ga ik met een lange naald aan de slag en duw voorzichtig met de naald door de stof tegen de naden om ze stukje bij beetje de goede kant op te werken, en dan zet ik het snel vast met een speldje voordat ze weer de verkeerde kant op vallen. Eenmaal in de ditch gequilt kunnen ze geen kant meer op

Met het inquilten van het blok met de koekoeksklok dacht ik dat een fantasiesteen-motief een leuk idee was, maar het viel zo uit de toon bij de rest, dat ik het maar snel uithaalde en het met kringeltjes motief verving. Het uithalen klinkt dramatisch, maar ik stel de bovenspanning altijd zo in dat het onderdraad ietsje strakker staat, gewoon omdat ik niet wil dat dit naar boven piept in het quiltwerk. En met uithalen trek je hierdoor het onderdraad er makkelijk uit, en kan je na afloop het bovengaren er zo afplukken.

De sashings doorquilten was een leuke klus, ik had inspiratie opgedaan bij Lori Kennedy, wat een geweldige stap voor stap tutorials geeft ze toch; ik koos voor de hulstblaadjes met besjes en krullen, ze waren heel leuk om te doen. Ik week wel af van Lori’s werkwijze, ik tekende niks af waardoor het wat slordiger losser er uit ziet. En ik maakte zo min mogelijk setjes van 2 besjes met een krul of slinger, ik zie dan alleen maar piemeltjes met balletjes, ipv besjes met slingertjes, en dan gaat het geheid mis met mijn concentratie; ik weet het, a dirty mind is a joy for ever.

Eerst was ik van plan om alles met rood garen te doen, maar dat viel vies tegen op de lichte border, dus uithalen -diepe zucht- en opnieuw, waarbij de keuze viel op de licht oud roze kleur, en een eenvoudig patroon van alleen maar blaadjes, veel beter zo!

Waar ik met rood quilte, gebruikte ik ook rood ondergaren, op de buitenste border maakte ik eerst de grote hulstbladeren in een doorlopend patroon, dus zonder af- en aan te hechten, en daarna vulde ik eerst links en daarna rechts van de bladeren de leegte op met krullen, zie rozige foto (zonder flits genomen zodat je het quiltwerk beter ziet)

en dat gaf een wel heel speciaal effect aan de achterkant, op de bee leek het net of ik met een redwork bezig was, zei Janny, toen ik de brede ophangbies zat tegen te zomen. Op de foto is te zien dat ik voor een lichte binding heb gekozen, ik vond deze veel zachter overkomen dan een donker rode, het was wel passen en meten om de naden netjes (schuin van draad) aan te laten sluiten, en dit lukte overal behalve bij het laatste (sluit)stuk. Kniesoor die hier op let.

Omdat ik vond dat de randen niet glad genoeg lagen, legde ik dinsdagavond bij thuiskomst natte handdoeken hierop, en nadat het een uur de tijd had gekregen in te trekken, haalde ik de handdoeken er af en liet ik de quilt zo opdrogen.

Het effect was prachtig, het quiltwerk kwam mooi omhoog en de randen lagen mooi glad, alleen vond ik nu dat het middenstuk dat niet nat was geworden te bol stond, en dit zou zich wel wreken na een paar weken ophangen. Dus hup de wasmachine in op 30 graden kort programma en 800 toeren, en met de nodige colorcatchers in lingeriezakjes, dit om te voorkomen dat ze tijdens het centrifugeren tussen de trommel en de manchet floepen en eindigen in het filter, dat dan verstopt raakt. Het was een spannend klein uurtje, zouden de borduurdraadjes mooi blijven, de applicaties vast blijven zitten en geen kleuren doorlopen? Opluchting alom toen alles er mooi uitzag, en hij plat liggend op de grond in Eveliens kamer kon opdrogen. Ja, en in het echt is hij ook zo helder en fris van kleur.

Wel ben ik er nog even met een lange lat langs gelopen om te zorgen dat de randen ook recht en de hoeken mooi haaks lagen, beetje kloppen en duwen zonder te trekken. De foto’s in de slideshow hieronder zijn de plaatjes van het verhaal hierboven 🙂 de blokken op de foto ná de wastrommel-foto zijn nog nat, behalve daar waar ik het klokje op de stof plakte, uiteraard.

Het klokje ga ik later nog met een paar steekjes vastnaaien, voor het geval dat de lijm los laat.

en ik bedacht me daarnet nog dat ik alwéér ben vergeten om de knoopjes uit te zoeken, die moeten op enkele sneeuwmannenwangetjes komen, ik ben er dus nog niet.
En wil je alle foto’s op je gemak bekijken, klik dan maar hier, ik heb er een aparte fotoalbum voor gemaakt. Willen jullie hem in het echt zien, dan kan dit ook: hij mag begin december in de etalage van Quiltshop Leur hangen, ik vind alles veel goed zolang hij maar vóór kerstmis weer bij mij thuis is.

Veldhoven’s finale

Volgend jaar kunnen we voor de OEQC niet meer in Veldhoven terecht, maar moeten we afreizen naar het mooie Maastricht, ik hoop dat we daar nog lang van al het moois mogen genieten, en dat de reistijd niet al te veel tegen zal vallen.

Voor nu is het nagenieten van de foto’s die ik heb gemaakt; ik wilde ze op Youtube als slideshows laten zien, maar Youtube is traag als dik stront door een rietje, zoals men hier traagheid omschrijft, ik kan me alleen niet voorstellen hoe ze op deze uitdrukking zijn gekomen, en ik wil het eigenlijk ook niet, ik moet nog eten.

Met mijn polsen die nu even niet doen wat ik wil, ga ik er geen lang verhaal van maken maar gewoon de knoppen geven waarop jullie mogen drukken, ik heb in totaal 1185 foto’s gemaakt, dus zetten jullie je maar schrap. Ik ben alleen de African Faces Contemporary Arts Studio groep vergeten op de foto te zetten, denk ik, of ik heb er overheen gekeken en ze wel gemaakt en bij de wedstrijdqilts gestopt, dat kan ook. Nemen jullie het mij niet kwalijk als er een verdwaalde foto van een andere groep ergens tussen staat, ik heb tijdens het nemen van pauzes tijdens het maken van de foto’s niet altijd goed in de gaten gehad waar ik was gebleven.

Wil je een slideshow hebben tijdens het bekijken van de foto’s, klik dan op dat ikoontje rechts bovenaan in beeld, dus waar dat pijltje in staat

en wil je weer naar normaal beeld, klik dan op een kruisje rechts boven in de foto, of op de esc knop op het toetsenbord.

Klik op de foto en je komt in de map van:

De wedstrijdquilts, (de foto van de quilt die mij heel erg aansprak)

De gastcollecties, per groep opgeladen, dus die staan mooi bij elkaar, (en de namen van de groepen/personen staan onder de foto’s).

de gasten zijn: Joke Faber uit Zweden, Willemien van Aarle uit NL (naaldschilderes), African Faces Contemporary Arts Studio (maar waren ze er ook?), Lokk (kantklossers), The QUilting Guild of the British Isles van UK, Ine Kaldenbach uit NL (lid van Blazing Stars uit NL en op eerste paasdag overleden), Elena Folomeva uit Rusland, de Patchwork guild Denmark, uit Denemarken, Maaike Bakker en Francoise Maarse uit NL, Ruth Shadar uit Israel (oa handmatig gedigitaliseerde machinaal borduren) Belgium Quilting Association (en die ben ik geloof ik ook niet op eenkaartje tegen gekomen maar zullen er vast wel tussen staan) Damss uit Italie, (mega grote wandquilts langs de buitenkant van de zaal), Lisette Baartmans uit Belgie, (met medaillon quilts van haar beegroep), Jean Pierre Avonts- Saint Lager, uit Frankrijk, de Swiss Quilters’ Guild, de Hungarian Quilters’ Guild, Encounters uit Israel, Dijanne Cevaal uit Australie, Stitch Group uit Finland, Grietje van der Veen uit Zwitserland.