Volgend jaar kunnen we voor de OEQC niet meer in Veldhoven terecht, maar moeten we afreizen naar het mooie Maastricht, ik hoop dat we daar nog lang van al het moois mogen genieten, en dat de reistijd niet al te veel tegen zal vallen.
Voor nu is het nagenieten van de foto’s die ik heb gemaakt; ik wilde ze op Youtube als slideshows laten zien, maar Youtube is traag als dik stront door een rietje, zoals men hier traagheid omschrijft, ik kan me alleen niet voorstellen hoe ze op deze uitdrukking zijn gekomen, en ik wil het eigenlijk ook niet, ik moet nog eten.
Met mijn polsen die nu even niet doen wat ik wil, ga ik er geen lang verhaal van maken maar gewoon de knoppen geven waarop jullie mogen drukken, ik heb in totaal 1185 foto’s gemaakt, dus zetten jullie je maar schrap. Ik ben alleen de African Faces Contemporary Arts Studio groep vergeten op de foto te zetten, denk ik, of ik heb er overheen gekeken en ze wel gemaakt en bij de wedstrijdqilts gestopt, dat kan ook. Nemen jullie het mij niet kwalijk als er een verdwaalde foto van een andere groep ergens tussen staat, ik heb tijdens het nemen van pauzes tijdens het maken van de foto’s niet altijd goed in de gaten gehad waar ik was gebleven.
Wil je een slideshow hebben tijdens het bekijken van de foto’s, klik dan op dat ikoontje rechts bovenaan in beeld, dus waar dat pijltje in staat
en wil je weer naar normaal beeld, klik dan op een kruisje rechts boven in de foto, of op de esc knop op het toetsenbord.
Klik op de foto en je komt in de map van:
De wedstrijdquilts, (de foto van de quilt die mij heel erg aansprak)
De gastcollecties, per groep opgeladen, dus die staan mooi bij elkaar, (en de namen van de groepen/personen staan onder de foto’s).
de gasten zijn: Joke Faber uit Zweden, Willemien van Aarle uit NL (naaldschilderes), African Faces Contemporary Arts Studio (maar waren ze er ook?), Lokk (kantklossers), The QUilting Guild of the British Isles van UK, Ine Kaldenbach uit NL (lid van Blazing Stars uit NL en op eerste paasdag overleden), Elena Folomeva uit Rusland, de Patchwork guild Denmark, uit Denemarken, Maaike Bakker en Francoise Maarse uit NL, Ruth Shadar uit Israel (oa handmatig gedigitaliseerde machinaal borduren) Belgium Quilting Association (en die ben ik geloof ik ook niet op eenkaartje tegen gekomen maar zullen er vast wel tussen staan) Damss uit Italie, (mega grote wandquilts langs de buitenkant van de zaal), Lisette Baartmans uit Belgie, (met medaillon quilts van haar beegroep), Jean Pierre Avonts- Saint Lager, uit Frankrijk, de Swiss Quilters’ Guild, de Hungarian Quilters’ Guild, Encounters uit Israel, Dijanne Cevaal uit Australie, Stitch Group uit Finland, Grietje van der Veen uit Zwitserland.
Zaterdag ging ik helemaal in mijn uppie naar de quilttentoonstelling in Veldhoven, meestal ga ik samen met mijn moeder, maar zij was donderdag al met haar quiltgroep uit Terneuzen gegaan. Het was er geweldig, en nee, nog geen foto’s van de quilts nu, jullie weten het: pas als de tentoonstelling klaar is. Wel kan ik wat foto’s laten zien van mijn close encounters of the quilting kind, en dan wel van de dames die ik ken én die mij de groeten deden aan mijn moeder, ik kom voor de quilts he, dus de andere dames met wie ik een praatje heb staan maken heb ik niet gestoord voor een foto Hierboven de dames van het Dotten quiltweekend, Anneke en naam vergeten , en naam vergeten en Elly; en hieronder de dames van het Belgische quiltweekend, Katrien, José, Inge en Katrien
en dan zit er natuurlijk altijd wel een quilter bij die koste wat kost ook op de foto wilt staan
heb je je geen pijn gedaan bij de landing Dorien?
En tijdens de koffiepauze, terwijl ik de accu van mijn camera op de lader had zitten, zat ik aan tafel bij deze dames, waarvan de rechtse het afvalbakje van mijn moeder had gekregen en deze overal mee naar toe sleept, ze is er heel blij mee, moest ik doorgeven.
de twee schatten van de Antwerpse Calico House
die mijn moeder voorbij hadden zien lopen, maar haar niet wilden storen door ze te roepen, omdat mijn moeder er uit zag als een vrouw met een missie, en dat klopte wel, ze was op zoek naar dat ene lampje dat vorig jaar in de lantaarn van een quilt zat verwerkt, toen op bestelling te koop bij Elly Prins, maar nu niet meer.
Tips voor wie zondag nog gaat:
deze bruine sandwiches zijn des godens zo lekker, met Carpaccio salade, en ja, het zijn dikke pillen van boterhammen, je hebt de rest van de middag geen honger meer.
Bij de kraam van de Nederlandse Vereniging van houtdraaiers met de houten vulpennen en zo naast het restaurant kan je hele mooie houten strijkhoutjes kopen (hangen naast het rode vlaggetje) en naaldenkokertjes (hangen bovenaan in beeld),
Doordat ik de hele dag bij de quilts heb rondgelopen, had ik nog maar een half uurtje tijd voordat de tent sloot, dus snel naar de garenkraam gezocht van Quiltonline (die er niet stond, maar Pezzettino Quilting wel) voor een doosje Wonderfil garen waarover ik mooie geluiden heb gehoord bij applique werk,
en toen richting de uitgang naar Joke toe, want bij aankomst vanmorgen stond haar zaaltje zo bomvol; Anita was er ook
druk in gesprek en net als iedereen diep onder de indruk van het mooie en fijne borduurwerk. Ook Joke vond het jammer dat ze mijn moeder had gemist, en zie ons eens lief naar elkaar staan kijken,
ah ja, het was ook allemaal heel mooi daar in Veldhoven
Twee blonde mannen liepen voor mij uit de supermarkt in, de één half dertig en al iets kalend bovenop, de andere van misschien net twintig jaar oud met gemillimeterd haar. Beide mannen waren klein van stuk en stevig gebouwd, duidelijk sportschoolgangers, dat zag ik zo, want ondanks het koelere natte weer drogen ze beiden slechts een strak zittende T-shirt boven hun spijkerbroek. De oudste van de twee had duidelijk de leiding, hij hield het boodschappenbriefje en de scanner in de hand en de jongere knul mocht het mandje achter zich aan trekken. Ze liepen bij de ingang langs de groenten heen om eerst naar de vleesafdeling te gaan, helemaal achter in de winkel, ik hoorde de oudste zeggen dat ze gehakt moesten hebben.
Terwijl ik door de winkel liep om mijn karretje te vullen met spaghetti-benodigdheden, kwam ik deze twee mannen steeds weer tegen, met hun rug naar de pasta-producten zochten ze naar “smak”, om vervolgens weer naar voren te lopen om een macaroni-pakket bij de groentenafdeling te halen; en zo liepen ze kris-kras door de winkel, duidelijk het briefje volgend dat niet volgens de route van de winkel was opgemaakt. Ik liep richting de shampoo toen ik plots naast me de leider “En nu nog een pak macaroni” hoorde zeggen terwijl ze de gang van schoonmaakproducten inkeken en doorhadden dat ze hier niet moesten zijn. 🙂 Een medewerker die dit hoorde zei dat ze hem moesten volgen, en weg waren ze weer, achter elkaar aan lopend uit het zicht. Om er moe van te worden, zo chaotisch, maar misschien vonden zij boodschappen doen op deze manier wel leuker, wie zal het zeggen, of ze hebben het gewoon niet in de gaten dat het handiger kan, dat kan ook, en zulke mensen moeten er ook zijn.
Toen ik eind Augustus hoorde over een kennis die half September zou gaan bevallen van haar eerste baby, had ik niet veel aansporing nodig om voor deze nieuwe wereldburger een quiltje te maken; niet wetend of deze kennis ook op mijn blog mee las heb ik hier niks over geschreven, de conceptie en bevalling van deze quilt is wel op facebook in beeld gebracht, zonder geluid.
De blokjes werden op maat gesneden, ook een verse stapel kleine lapjes net gescoord bij de uitverkoop van Quiltshop Leur kwam er bij,
en al snel naaide ik met het zonnetje mijn naaikamer in schijnend blok na blok, wat is dit toch een leuk patroon, en zo makkelijk en snel, het komt uit van McCalls Quilting klik hier als je het PDF-patroon wilt afdrukken
Toen ik er genoeg had gemaakt, werden de blokjes op de grond in de hal neergelegd, en van bovenaf kijkend kon ik zo zien welke verschoven moesten worden voor balans, het is leuk om dan te zien dat iedereen in huis aanwijzingen geeft, wel heel handig.
De losse blokken werden in een middag aan elkaar genaaid tot een top, en toen werd de wollen vulling uitgetest die ik net had gekocht, want ik wilde zeker zijn dat de vulling wasmachine- en droger-proof was, in het kader van eens maar nooit weer.
Het sandwichen gebeurde op tafel, zonder toeters en bellen, de achterkantstof had ik eerst glad gestreken neergelegd, de vulling lag er losjes op, en daarop de top, ook weer netjes glad uitgestreken (wel had ik het midden bepaald van alle lagen om te zorgen dat het mooi recht zou liggen, want met zo’n borderstof staat het wel het mooist als het een beetje recht loopt langs de rand; het vastzetten gebeurde met veiligheidspeldjes, en het doorquilten met een vertrouwd patroon op de naaimachine; op 1.51 begint het patroon, daarvoor zijn het opwarm-oefeningen om de lussen mooi regelmatig te maken
zie je geen filmpje, klik dan hier; het is een doorlopend patroon wat ook heel goed te doen is voor beginnende machinequilters, en al helemaal als je een quilttop hebt die in gelijke vierkantjes is opgedeeld. Ik gebruikte een mooie Aurifil garen voor boven én beneden, met een universeel naald nummer 80 ging het prima.
Loki wilde me hier graag bij helpen met vasthouden, de schat
maar ja, op een gegeven moment begint het toch tegen te werken, zo’n contragewicht achter de machine, en moest ze er af. Het quiltwerk ging heel vlot, het was op een middagje klaar, dat heb je met zo’n snel patroon en ja, ook dat het een quilt van 135x 105 cm is scheelt een slok op een borrel. (door het quilten krimpt hij wel iets van 5 cm in de lengte en breedte, en na het wassen& drogen is hij nog een keer 5 cm kleiner.) Heel tevreden was ik over de achterkant
Het haaks afsnijden en de binding er op was het laatste klusje,
“het begint er al op te lijken”, zie je de muis denken. 5 Meter biaisband maken was een feestje, want wat had ik hier een leuke stof voor gevonden in mijn kast,
in kleuren waar niet iedereen aan denkt om het als binding te gebruiken, “spuuglelijk” is het woord wat bij sommigen misschien in hun hoofd opkomen bij het zien hiervan, maar het is perfect voor veelkleurige scrapquilts, en al helemaal als het schuin van draad gesneden wordt, want dan vallen de naden met minder vloeiende kleurovergangen niet op. Bedenk dat je maar een hele smalle bies zult zien als hij er op zit, echt, het doet dan geen zeer meer aan de ogen, de zonnebril kan dan af.
Uiteraard hield Loki weer de wacht toen ik de binding vast zette, hier en daar probeerde ze de boel recht te trekken, de boef,
het quiltje heb ik gewassen met een paar colorcatchers op 30 graden en 1200 toeren centrifugeren, en daarna in de wasdroger om kastdroog te laten drogen, hier hangt hij op 3 September even aan de lijn voor de foto, hij lijkt scheef, maar dit komt door de wind.
Zopje komt aanlopen, hij ruikt een verse quilt en baalt dat hij er niet op kan liggen.
Nee jongen, quilts die ik voor een ander maak verdwijnen na het wassen buiten bereik van katten tot ze het huis uit gaan naar hun nieuwe eigenaar, of in dit geval, eigenaresje, zie ze hier eens als een duikelaartje op de quilt liggen, ik hoop dat dit meisje heel veel plezier heeft van haar quiltje waar zoveel op te zien is, het is met liefde gemaakt.
Daar ik niet meer zo frequent schrijf, en áls ik het doe dit meestal over het meest recente gaat, of over datgeen mij het meest van het hart moet, blijven er nog wel eens zaken liggen die toch echt wel noemenswaardig zijn, en daar ga ik het nu eens over hebben. We duiken in het verleden, 22 April van dit jaar, en de locatie was Heerle, op de dinsdagavondbee bij Janny.
Hier was Lorene bezig met het middenblok van haar William Morris quilt, ze geeft er altijd een eigen draai aan, en haar manier van appliqueren is ook erg verfrissend, namelijk met kruissteekjes, heel relaxt en het geeft de onderdelen nog een extra zetje wat kleur of accent betreft. Afgelopen dinsdag liet ze haar affe top zien, en zeg nou zelf, dit is toch een juweeltje, links hoe het in het boek stond
En ik dacht dat dit het was, diep onder de indruk van haar tempo, alles met de hand, maar toen toverde ze nog even een DJ uit haar tas
balen dat ik mijn Canon niet bij me heb, en dan is het wel behelpen met de iPhone. Hij was in het echt nog mooier dan op de foto, en wat een mooi contrast geeft dat donkerblauwe. Jeanne is al bijna klaar met doorquilten van haar DJ, gemaakt van allemaal Fossil fern stoffen, en een witte ondergrondstof in de rand, ook al zo mooi.
de foto met de quilt op tafel is een maand geleden genomen, en toen liet Miranda ook een joekel van een affe top zien, voor haar dochter gemaakt
kijk, ik kan zo nog wel uren doorgaan, de dames zijn allemaal zo productief, hetzij met quilten, als ook met haken en borduren, alles kan en mag, op de eerste quilt hieronder ben ik wel helemaal weg van, ik weet waar ik het kan kopen 😉 Tiny Town van Bunny Hill Design
hier is Nelly net een jaar aan bezig denk ik, Saskia is al een stuk verder met haar haakwerk, deze foto is van vorige maand, en Franka heeft het borduurvirus goed te pakken, prachtig in blauw.
de redwork is van Janny
en waar was ik mee bezig afgelopen dinsdagavond? Ik had mijn Love Entwined top weer tevoorschijn gehaald nu ik niks meer te doen heb met de hand (die het opmerkelijk goed doet met alle werkzaamheden de afgelopen weken), en had in alle haast om naar de bee te komen mijn lijmstiftje vergeten. En mijn tornmesje, mijn rijgnaald, mijn papierschaar, oh, en ook mijn Floriani. Dus dat schoot niet echt op met die bloemblaadjes, en om toch iets te doen te hebben, heb ik het toen met Freeserpaper -wat ik wel bij me had en waarom mag Joost weten- boven óp de bloemblaadjes deze op de top geregen. Ik zie het zo vaak mensen doen, maar helaas, dit is niets voor mij, brrr, ik zag niet waar ik mee bezig was, en de steekjes waren hierdoor van een bedroevend amateuristisch niveau, zeer deprimerend allemaal.
Thuis gekomen heb ik ze de volgende dag er gelijk afgehaald, blaadjes getekend op water oplosbare versteviging (ik gebruik Floriani, maar er zijn meer wegen die naar Rome leiden zonder dat je aan de achterkant moet gaan knippen om het papier er weer uit te halen, en tijdens het journaal van half 8 én 8 uur heb ik ze er keurig opgenaaid.
Ik hoop nu toch elke week wat vorderingen te maken met de LE, want na het zien van de quilt van Jannie op het Belgisch quiltweekend vorige maand besteeg me toch een “verdorie, als ik had doorgepakt was ik misschien ook al zo ver geweest” gevoel. Want het schijnt dat het middenstuk het meest bewerkelijke deel is, zou je niet zeggen als je de rest ziet, maar dit houd me optimistisch.
Deze maand (eergisteren om precies te zijn) heeft Esther het laatste deel (17) op de Yahoo group site gezet, in Juni 2013 begonnen, wat een mega project.
Ik ga weer verder met het doorquilten van de kerstquilt, en ondertussen ook nog bedenken wat we moeten eten vanavond, ook dat nog.
Vlak voordat de visite komt ruim ik nog snel even de diepvriesboodschappen op in de diepvrieskast in de bijkeuken, en om plaats te maken hevel ik wat spullen over van de ene la naar de andere. Ik pak een -voor zover ik weet- dichte zak bitterballen vast om deze een la hoger te verplaatsen, en er kieperen behalve een paar ballen ook een heleboel paneermeelkruimels uit de la in en ook op de grond. Blijkt hij dus op de hoek open gemaakt te zijn, en zonder sluitknijper er op terug gestopt, en natuurlijk pak ik de zak op met de opening naar onderen. Hier heb ik toch helemaal geen tijd voor, laat staan zin.
Ben ik het onder luid gemopper aan het opruimen, stoot ik op weg naar de keuken ook nog tegen het dienblad waarop de kattenvoerbakjes en volle waterbak staat, het water klotst alle kanten op. En zo sta ik even later niet alleen de diepvriesbak schoon te maken, maar ook de voerbakjes en het dienblad, en de grond …….
Aan de blik van een huisgenoot die op mijn gemopper af komt aanlopen en die dan spontaan aanbiedt het verder op te ruimen, tref ik de dader, ik sla de hulp af om het schuldgevoel groter te maken, (dat zal hem leren), maar ik heb er alleen mezelf mee. Volgende keer zeg ik gewoon ja als ze het van me over willen nemen, dat beloof ik.
Vanmorgen ben ik met nog twee dames (Lydia en Annie) in de auto naar Helmond gereden, Sabine organiseert hier elk jaar voor enorm veel dames een heerlijke Fonkel quiltdag. Het is altijd een warm bad waar je in terecht komt, gezellig, druk (volgens schattingen aan mijn tafel waren er wel meer dan 100 dames in de zaal), er was heel veel om te zien en te horen, en als je wilde kon je workshops volgen of pakketjes van de workshops kopen om deze thuis op je gemak te maken. Ik koos voor een lavendelzakje om thuis te maken
Van 11 tot 12 was de show& tell, vooraan staand (halverwege de show&tell op een stoel -schoenen uitgetrokken- ) nam ik de foto’s,
mijn kerstquilt werd met afgunstongeloof be/verwondering bekeken, ‘k ben best wel trots op dit quiltje, (met dank aan Inge B voor de foto’s waar ik op sta)
en ik heb de quilt na afloop in de hal opgehangen (in de deuropening op de foto hieronder zie je hem hangen), zodat de dames hem op hun gemak konden bekijken, in alle koelte, want het was wel erg warm in de zaal.
Clara stond net als voorgaande jaren in de hal met haar kraampje, allemaal stoffen waar ze vanaf wilde na de verhuizing, en nog steeds is er veel te koop, ze had ook een doos vol leren lappen, stalen van 15x 25 gok ik zo, maar wat moet je er mee? De dame in het kraampje tegenover haar verkocht prachtige Tilda poppen, kant en klaar, ze gingen als warme broodjes over de toonbank
Ik vond bij Clara een mooie achterkant stof voor de kerstquilt, en nog wat rode lapjes waar ik later ongetwijfeld wat mee kan doen
Er was ook weer een bingo waarbij heel veel prijzen te winnen waren,
van een klosje garen tot een quiltring op standaard en nu ook een strijkautomaat, (ik dacht dat het een barbecue was )
Ik liep na een vol rijtje weg met 3 FQ’s en een serie kleine klosjes garen, en mini wasknijpertjes, heel mooi.
De winkeltjes boden ook veel mooie dingen aan, ik kon de verleiding van de houten knoopjes wel weerstaan, maar bezweek toch weer voor een rood/wit lapje bij Merel die ik nog niet had.
De moeder van Sabine was haar zilveren hanger van haar ketting kwijt, -zo werd omgeroepen- en of we allemaal even op de grond wilden zoeken. Gelukkig voor de moeder was zijzelf degene die haar kleinnood een paar minuten later weer vond, hij was tussen haar borsten in in haar bh gegleden; ze riep gierend van het lachen door de hele zaal dat ze hem weer had, terwijl ze haar hand in haar boezem stak. De meeste dames hadden een ander handwerkje bij zich om zich mee te vermaken, ik was mijn borduurgarens vergeten en kon niks doen, nou ja, ik heb de tijd nuttig en aangenaam besteed met foto’s en praatjes maken.
Had ik al gezegd dat het erg warm was in de zaal? En ook weinig zuurstof, ik bleef geeuwen, er kon ook geen raampje open in de zaal, maar misschien wel branddeuren. Ik durfde ze zelf niet te openen, want stel je voor dat er dan een alarm af zou gaan, dat zou typisch iets voor mij zijn om in gang te zetten, dus trok ik na de lunch de stoute schoenen aan. Ik keek de zaalbeheerder lief aan: “Met zoveel dames in de overgang is het ondoenlijk warm aan het worden in de zaal, zometeen gaan ze allemaal plat”, zei ik. De man mompelde plagend dat hij minder last had van een zaal vol tieners 🙂 en toen zette hij de nooddeuren in de zaal open, even frisse lucht binnen laten, heerlijk. Te zien aan de rode konen van Merel van Birdblocks had het echt niet langer moeten duren
Het was weer veel te snel tijd, om 4 uur kregen we een goody bag overhandigd (hier zie je de inhoud, bij thuiskomst op tafel uitgestald)
met een heerlijk ruikende inhoud dankzij dit zeepje
en iets na vier uur reden we weer naar huis, geplaagd door stortregens, files, wegwerkzaamheden en omleidingen, maar we zijn allemaal weer veilig en op tijd afgezet en thuis aangekomen, en we genieten nu na van een vermoeide maar zeer geslaagde dag. Mijn aankopen en de goody bag koester ik, net als de herinneringen aan deze dag
Dankjewel Sabine en familie voor jullie geweldige inzet! De foto’s heb ik hier in mijn Flickr album gezet. Het YouTube filmpje van de foto’s laat op zich wachten, dus misschien staan ze morgenmiddag er nog bij.
De meeste tijd van het maken van een quilt stop je toch in het uitzoeken van de stofjes, zeker als je de stoffen uit eigen voorraad wilt gebruiken, het is dan een uitdaging en de bakken, tasjes en kasten worden dan binnenste buiten gekeerd om net dat ene lapje te vinden. Voor Santa had ik zo’n speurtocht waarbij ik niet tevreden was over de beste keuze, bij het ene lapje leek het alsof hij te lang onder de zonnebank had gelegen,
bij het andere had hij door kunnen gaan voor een patient met leverontsteking, en daar worden we niet vrolijker van, je krijgt geen Ho-ho-ho gevoel van. Of juist wel.
Ik had nog mooie krijtjes liggen en op de blog van Karri Schraper gelezen hoe je subtiel kan kleuren hiermee, ik tekende er eerst gewoon gelijk mee op stof, en was hier niet blij van geworden, en met het krijtje op een kwastje wrijven om te tekenen was ook zo’n een gedoe, maar de tip van Karri was heel slim gevonden, vond ik.
Dit roze lapje (toont op de foto feller dan in het echt) was de basis voor het gezicht
ja, gewoon een stuk uitgeknipt, Heat-‘n-Bond feather lite op de achterkant gestreken, in vorm uitgeknipt, gezicht erop getekend met Micron Pigma pen -dat groene puntje is later niet meer te zien dankzij overmatige gezichtsbeharing- , en toen op freeserpapier gestreken zonder het beschermpapiertje van de Heat-‘n-Bond te verwijderen (dus stof op z’n kop leggen met papierlaag van Heat-‘n-Bond omhoog, freeserpapier met de glimmende kant naar beneden erop leggen, en twee tellen met de strijkbout er op, en het zit vast. Nooit het papier van Heat-‘n-Bond verwijderen want het laat echt niet prettig los van de freeserpapier, en de lijmlaag van de Heat-‘n-Bond is dan ook naar zijn grootje.
En ook nóóit de glimmende kant van het papier op de bout laten komen, want dat glimmende is een heel dun plastic laagje wat smelt op de bout. Het laat gelukkig geen plastic achter op stof, zodra het papier koud is, en je trekt het papier van stof af, dan zit het plastic gewoon weer op het papier, en dan kan je het weer laten plakken op stof, beetje afhankelijk van hoe heet je strijkt en hoe glad de stof is, tot iets van 8 keer. Elke keer plakt het een beetje minder, gewoon omdat er microdeeltjes stof op het plastic vast zit, als je op flanel strijkt hecht hij al na een paar keer niet meer. Is de strijkbout toch zwart geworden dan kan je het schoonmaken met een schuursponsje (eerst laten afkoelen, anders verbrand je zowel het sponsje als ook je vingers) of je neemt een boutreiniger-stick die je over de hete bout haalt, en dan wrijf je de bout schoon op een grof lapje, een oude washand doet goed dienst. Maar pas op voor de dampen die dan vrij komen, het stinkt zo, dat kán niet gezond zijn.
we gaan verder…..
De tip van Karri is dus dat je op een Clover appliqué strijkvel werkt, maar die heb ik niet, ik gebruik gewoon freeserpaper op een harde strijkplank gestreken, en dan verwarm je een klein stukje van het papier met de strijkbout. Op dit warme stukje papier teken je met de vetkrijt, het is olieachtig en het smelt. En nu ga je met een borsteltje (of een tot stevige punt gevouwen stof) over het gesmolten krijt en hiermee kleur je op de stof, die stevig vast ligt omdat dit ook op freeserpapier is gestreken. Ik heb het eerst uitgetest op de gele bleke stof
het lukte gelijk goed op het goede lapje, ook al lijkt het erg donker op de foto. Na afloop laat je het drogen, en dan je een tissue op de gekleurde stof en zet de strijkbout hier even op. Dit fixeert, en het overtollige krijt trekt in de tissue. Nu trek je het stofje zo van het papier af, met achterlating van het papieren beschermlaagje van de heat-‘n-bond, en kan je het onderdeel nu op de juiste plek strijken.
en kijk eens hoe mooi Santa nu is, mijn een rode drankneus, maar dat hoort bij Santa. “Ho-ho-ho”
Voor het Belgisch quiltweekend had ik een nieuw project in gang gezet, dit patroon lonkte al een jaar naar mij
en ik dacht dat het wel leuk zou zijn als hij klaar zou zijn voor kerstmis, niet wetend dat ik zo hard van stapel zou lopen dat de top 2 weken al later klaar zou zijn! Ik had naast de aanstaande kerstmis nog een andere stok achter de deur: iemand vroeg me om de blokjes mee te nemen naar de Helmondse bee 11 oktober, en iemand anders vroeg of ik dan al de affe top mee kon nemen om te showen, en ik moest hierom lachen, “Die’s gek, maar ’t is wel de moeite waard om het te proberen”, dacht ik, niet vies van een uitdaging. Oh boy, wat is dat toch leuk werk, stitcheries in combinatie met appliqué en patchwork, het is ook een fijne afwisseling, dan weer achter de naaimachine (festonsteek doe ik niet met de hand met een naaimachine het zo mooi kan, Pfaff 2030) en dan weer lekker met mooi weer buiten,
of ’s avonds binnen met de tv aan, kat op schoot… hoewel dat laatste niet echt even makkelijk is, want de kat is in dit geval Zopje, en hij is schootvullend met zijn bijna 7 kilo en is warm! Ook heeft hij de eigenaardigheid dat hij met zijn kont altijd omhoog schiet als hij iets op zijn rug voelt, zoals een draadje of de borduurring, en dan hup, duwt hij zo de borduurring in mijn gezicht.
Hier zit hij er al helemaal klaar voor
maar helaas voor Zopje was het mooi weer en ging ik heerlijk buiten aan de gang.
De designwall vulde zich lekker snel, en voordat ik het wist waren ze allemaal klaar!
Gistermorgen ging ik de bijpassende stofjes uitzoeken en snijden, helaas lukte het me niet om alles uit eigen voorraad te halen, maar na een korte stop bij Quiltshop Leur om lichte stippeltjesstof, geruite borderstof en bonte stof voor rond het middenblok te kopen kon ik weer snel verder; een uurtje later kon ik ze uitleggen, en kon het aan elkaar naaien beginnen. Tussendoor voor het eten zorgen en opeten, allemaal heel erg vervelend, gelukkig smaakte het wel lekker, maar als er niemand thuis was geweest had ik deze maaltijd over geslagen.
Weet wanneer je beter kan gaan stoppen? Als je dit opeens ziet gebeuren, grrr.
Vanmorgen ben ik met frisse blik verder gegaan met naaien, en om half 3 slaakte ik een kreet, -deed het bijna in mijn broek van opwinding-, de top is klaar! Eerst op de grond gelegd om een foto van bovenaf te maken, op de 40×40 cm tegelvloer.
Ik heb hem daarna op de kippenquilt in de hal gespeld, hij moet morgen mee naar Helmond, naar de jaarlijkse Fonkelbee, en dit showt toch wat mooier dan een losse lap.
Als hij doorgequilt is komen er nog een paar knoopjes op, en ik heb een kek klokje dat in de koekoeksklok komt. In mijn volgend blogje zal ik wat meer vertellen over deze leuke quilt
Afgelopen weekend zijn mijn moeder en ik de auto ingestapt en rijdend langs rustgevende bloeiende koolzaadvelden in Zeeuws Vlaanderen
een blote eenoog reus langs de E17 (foto geleend van internet), toch wel beetje afleidend, want huh is-ie echt bloot?
en een wirwar van afslagen in en na bochten snel achter elkaar, en wisseling van rijbanen waarbij het meer op een speurtocht, reactievermogentest én IQ test leek dan een gewone routebeschrijving van de TomTom, kwamen we blij (want helemaal heel en zonder fout te rijden) aan in Nieuwkerke, waar Katrien voor de 11e keer een quiltweekend had georganiseerd voor 25 quilters (waarvan nog 6 -meen ik- uit Nederland, en de rest uit België) .
Er viel weer heel wat te vertellen en te luisteren, de meeste dames zien mekaar alleen op dit weekend, zoals hier mijn moeder met Gudrun (Guute)
In de zaal stonden de tafels in drie grote groepen verdeeld, zodat er voor iedereen weer voldoende plaats was om te zitten en te werken, altijd lekker als je naast of achter je op de vensterbank spullen kwijt kan.
Uiteraard had ik veel te veel meegenomen, maar de extra daglichtlamp van mij kwam goed van pas toen Ilse de Beer (rechts van mij aan tafel) ’s avonds ook nog ging doorquilten op haar standaard;
mijn lamp kon mooi met een boog over de ring op haar werk heen schijnen, zo handig. En ik heb voor het eerst de draaifunctie van de kleine daglichtlamp gebruikt, best handig zo, en ook zonder dat iemand er last van had, want als je recht in zo’n lamp kijkt doet het wel zeer aan de ogen
Ik had het maar druk met mijn kerstblokjes, ik festonneerde eerst per blok de delen vast met de naaimachine, en daarna zat ik uren achter elkaar met de hand te borduren, lekkere afwisseling, en ik had nagenoeg geen last van mijn handen ’s nachts, dus dat is heel goed. De sneeuwpoppen in de kar heb ik thuis afgemaakt, en hier en daar moeten nog knopen op genaaid worden, hier wacht ik even mee.
Ik heb vandaar ook veel minder foto’s gemaakt dan voorgaande jaren, gewoon omdat ik het te druk had met eigen werk. Af en toe riep Linda C die tegenover me zat naar me dat er iets moois geshowd werd, en dan sprong ik snel op.
Gelukkig maar, want veel mensen zijn best wel bescheiden als het op showen van Wips aankomt, het liefst zouden ze dit onder tafel willen doen om niet op te vallen
Hoogtepunt van showen van Wips was toch wel de Love Entwined van Janny (geen blog), hier is ze even op een voetstuk gezet
ze is nu met de allerlaatste border bezig en hij is adembenemend mooi! Je blijft er naar kijken, en steeds zie je weer een ander detail dat je naar lucht deed happen, verdorie wat mooi. Janny vertelde dat ze er al een jaar lang elke dag een paar uur en soms zelfs hele dagen aan werkt, wat een doorzetter. Haar techniek is super, je ziet geen steekjes, de lijnen lopen vloeiend, geen losse draadjes die uit hoeken piepen, ik wil niet veel zeggen, maar ik denk dat deze quilt op een tentoonstelling met de hoofdprijs wegloopt.
Gelukkig weerhield deze masterpiece anderen niet van om hun werken te showen, Ingrid was met een machtig mooie en grote paperpiecepatroon bezig met heel veel punten, (het kleine meisje is de dochter van de souschef Sarah)
en dat zat ze op haar Singer Featherweight te naaien, voor de grote lappen aan elkaar te naaien ging ze even naar de eetzaal, waar ze de ruimte had en geen kopjes en ander ongein van tafel kon zwiepen tijdens het naaien. En wat te denken van Hilde die druk bezig was met haar prachtige Nearly Insane (geloof dat die zo heet) en er wél een gat in ziet
Mijn moeder was met Scrap Attack blokken bezig, de stroken op theezakjespapier naaiend, ik heb voor de DOW quilters hier een workshop in gegeven, en mijn moeder is toen gelijk heel voortvarend aan de slag gegaan; deze foto is van toen
ze wilt er een quillow van maken, een quilt met op de achterkant een zak genaaid waarin je de hele quilt in kan stoppen, zodat het een kussen lijkt ( klik hier om er een filmpje van te zien) En ze heeft zaterdag ook haar deken afgemaakt van Crochet Along, ze heeft een heel mooi picot randje rondom gehaakt, zo jaloers dat ze hem af heeft, de mijne ligt uit het zicht, ik ben halverwege maar krijg teveel last van mijn handen.
Bij enkele broodmaaltijden stond er ook een cadeautje naast het bestek op de tafels,
het bakje en lapje kregen we van een anonieme gever, zo lief.
en onderstaande moois kwam van Birdblocks,
want Merel was er dit jaar weer bij met haar winkel, ook heel lief. Het patroon van de rode kater moet ik nog maken, daar had ik zondag geen tijd voor.
De ketting die mijn moeder om haar nek heeft op de onderstaande foto is door Inge gemaakt, ik heb hem van Inge gekocht om aan mijn moeder te geven, hij kleurde zo mooi bij haar bloes, dat ik het niet kon laten.
Ik vergreep me aan deze FQ rolletjes met rode lapjes voor bij de verzameling, foei, maar ik heb hier al een bestemming voor, het moet een quilt worden….. nee, meer zeg ik niet.
Het eten kon ook niet op, letterlijk en figuurlijk, zoveel en zo lekker, en dat ik maar een halve kilo meer woog bij thuiskomst viel me zo mee! Wel was het dat ik ’s avonds niets snoepte, en overdag alleen af en toe bij de koffie wat lekkers nam, de zakken met chips en potten om ze in te dippen kwamen ook een paar keer langs, maar daar ben ik niet aan begonnen, sterk van mij!
Mijn moeder trakteerde zaterdagochtend op gebak vanwege hun 60 jarige huwelijk, en ze waren ondanks de hutsende klutsende rit waarbij de gebakjes tegen elkaar aan waren geschard of zelfs op elkaar waren gevlijd heerlijk! (met dank aan Yvonne voor de foto) De Belgische dames vonden het wel heel erg vreemd, gebak in de ochtend, dit eten zij liever in de namiddag, grappig zo van die verschillen. Het gebak is op drie na helemaal op gegaan, (2 die over waren, waren gluten-lactose vrij), dus ook al was het vreemd eten, het is hun toch goed afgegaan.
Zaterdagmiddag kwam het zoete buffet
waarop alle streeklekkernijen werden uitgestald die de dames hadden meegenomen van thuis, wat een overvloed aan zoets, de vullingen sprongen al uit de mond door er alleen al naar te kijken! We namen allemaal een bordje en begonnen ons er dapper doorheen te eten, helaas geen foto van mijn bordje, hij was al leeg toen ik er aan dacht het te vereeuwigen, maar ’t was heerlijk, vooral de tulband met roomkaas en vruchten, het recept zou nog mijn kant op komen. Dit was mijn tweede greep
Antwerpse handjes….Het weer zat ook mee, lekker warm zonder dat het te heet werd, op de binnenplaats was het heerlijk toeven op vaste banken die geplaatst waren, ook liepen er ook geregeld wielrenners voorbij in alle soorten en maten die in het tegenover liggend gebouw zaten, wat voor de nodige afleiding zorgde. Nee, helaas geen foto’s gemaakt, ik had het te druk…..
Zondagmorgen moesten de dames die een afvalbakje hadden gemaakt en deze vrijdag al ingepakt af hadden gegeven bij Katrien in ruil voor een nummertje (nee, we houden het netjes, gewoon een getal op papier) hun nummertje meenemen. In de eetzaal stonden alle pakjes op een tafel uitgestald
Toen we de broodjes op hadden kregen we een pakje wat bij je nummertje hoorde, en zo kreeg ik een afvalbakje gemaakt door Marjon J, zonde om voor afval te gebruiken; hij is perfect om al mijn klosjes die ik voor de sneeuwmannen nodig heb bij elkaar te houden. Sjiek geval he, zo met die pareltjes.
Mijn moeder had deze gemaakt
van zelf geverfde stof, mooi en ook lekker ruim.
Ik had deze twee gemaakt,
een hele grote en een kleintje, van tafelzeil gekocht in Canterbury; de kleine is handig gewoon naast je naaimachine om klosjes garen in te doen of zo, en de grote is groot zat om midden op tafel te zetten tijdens een bee om zo alle afval te vangen dat er naar toe wordt gegooid. Of om snoepgoed in te doen, om een beetje in de sfeer van het weekend te blijven, want de tafels stonden afgeladen met lekkers!
Zondag werd ook de trekking gedaan van de blokkenloterij, we moesten deze keer gele blokjes maken, (jaja, met de hand, op de bee gemaakt 2 weken geleden)
de blokjes van vorig jaar waren toen door José gewonnen die er al een top van had gemaakt, prachtig!
de gele blokjes werden gewonnen door Ingrid vT die de dag na thuiskomst al bezig was met de blokken aan elkaar te zetten, het ijzer smeden nu het nog heet is! Ik heb ook altijd zo’n quiltlust de dagen er na, het werkt heel stimulerend,
Zo’n weekend van vrijdagmiddag half 2 tot zondagmiddag vliegt om, mijn moeder en ik gingen rond half 4 er vandoor, Ingrid reed met ons mee, haar man pikte haar in Roosendaal op en ze moesten dan nog een half uurtje rijden eer ze ook weer thuis was, dus om 5 uur was mijn moeder thuis, na een kopje koffie te hebben gedronken was ik iets na 6 uur thuis, en na een kopje thee gedronken te hebben was Ingrid tegen 7 uur thuis, allemaal vlot gegaan en niet 1 keer mis gereden, nou ja, 1 keer met Nieuwkerke uitrijden, afslag vergeten, maar dat telt niet……
Het was helaas wel een weekend met een zwart randje, want de kok Filip stopt ermee, hij had dit al eerder willen doen, maar kon voorgaande jaren geen nee zeggen, en nu dus wel. Ook de lokatie gaat veranderen, als het doorgaat zitten we volgend jaar ergens aan de kust, dus geen Nieuwkerke meer volgend jaar.
en hier zijn de foto’s als een slideshow te zien
klik op het vierkante ikoontje rechts onder in beeld om een groter beeld te krijgen, druk op esc op het toetsenbord als je weer klein beeld wilt hebben. En wil je na afloop de foto’s beter bekijken, klik dan hier om zo in mijn album te komen.
)
De avonturen van Zipje en Zopje 