Vanmorgen hebben we Tim naar Rotterdam gebracht, hij heeft dit weekend een introductieweek door de studievereninging georganiseerd; en ook al verzekerde een begeleider bij de poort me dat er geen ordinaire zuipfeesten gehouden zouden worden, maar enkel spelletje enzo om elkaar beter te leren kennen, ik wist wel beter.
hier wordt hij door een begeleider naar het verzamelpunt gebracht, een bus denk ik. En ons vermoeden werd ook bevestigd door een sms-je van Tim waar hij vast een uur over heeft gedaan om deze foutloos te typen: het is best erg in Limburg, net een drankspel verloren en ben al katjelam, tis wel supergezellig. En dit was om half 10. Ik heb er alle vertrouwen in dat het wel goed gaat komen, wat kan je anders? Zondagmiddag kunnen we hem weer ophalen.
En omdat we toch in de buurt waren, reden we even langs Zwijndrecht, alwaar sinds een paar maanden een quiltwinkel zit Aztec Rose
ik had al veel over dit winkeltje gehoord, maar seeing is believing! OMG ik zou er mijn bed wel in willen zetten, wat een mooie stoffen, tijdschriften, patronen, tussenvullingen en gadgets verkoopt de eigenares. En in de kelder staan nog enkele Singer Featherweights 222 (!) te koop, niet normaal gewoon, een mens zou er in blijven. Bij binnenkomst botste ik bijna tegen Loes aan, die mijn kwijlgehalte even opnam, en na een stevige knuffel waarbij ik bijna gesmoord werd in haar boezem, volgde een hug van Ingrid, en zij stelde me voor aan een verrast kijkende eigenares Karen. Dit is de weblog/website van Karen. Perry werd in de werkruimte gezet met een kopje koffie en hij amuseerde zich met zijn mobieltje, terwijl ik aaide en aaide. Diepe zucht. De wereld is klein: de eigenaresse is Australisch en woonde vlak bij Geelong,
.waar ik ben geboren! Ze heeft nog familie in die omgeving, misschien woont er ook iemand vlak bij mijn zus, in Melton
. Met een paar tijdschriften en 1 lief lapje stof (schoentjes voor mijn moeder) verlieten we de winkel, om even te gaan lunchen om de hoek voordat we naar huis reden. Maar na de lunch wilde ik nog even wat foto's maken van de etalage, en toen zag ik dat ze LIB hadden liggen in de etalage.
Als door een magneet werd ik het winkeltje in getrokken, om er even later met buit weer uit te lopen, een grijnzende blik van Perry die in de auto voor de deur op me stond te wachten, "was je nog wat vergeten, meisje?". Kan je wel zeggen ja, en op weg naar huis heb ik al zitten bedenken hoe ik het ga aanpakken met LIB, zoals Goof hem heeft vind ik wel heel erg mooi.
De avonturen van Zipje en Zopje 