ziekenboeg

Vrijdagmiddag kwam Tim thuis, in en inwit en binnen 10 minuten in diepe rust in een donkere slaapkamer; hij had hoofdpijn en voelde zich al de hele dag niet lekker, hij moest ook veel hoesten.

Zaterdag stond ik op met een knal van een hoofdpijn en toen ik ’s middags zwevend thuis kwam met de boodschappen was ik rijp voor bed. Snotverkouden, met een akelige hoest. Zondag merkte ik dat Perry zich ook al niet zo bie voelde, Evelien klaagde ook al over hoofdpijn en maandag was Suzanne de enige die vrolijk op de fiets naar school giong. Vanwege een uitje met de klas naar het theater zou ze uitgerekend maandagochtend met een moeder en een groep kinderen meefietsen die normaal altijd met de auto naar school gebracht werden. De moeder had me vrijdag gebeld en vroeg of Suzanne ook met hun mee wilde fietsen, ze zouden dan ’s middags vanaf het theater rechtstreeks naar huis fietsen, super toch?

Gistermiddag kwam een bleke Suzanne thuis, hoofdpijn, moe…. en zo kwam het dat we gisteravond met z’n vijfen lapmlendig op de banken hingen, want van steeds in bed liggen wordt je op den duur ook zo moe. Zipje, Zopje en Witje deden gewoon mee met het bankhangen, best wel gezellig. Gelukkig had ik nog een voorraadje hoestpastilles gekocht zaterdag. Het gaat al wat beter met me, Suzanne heeft er het minste last van zo te zien, ze hoest gelukkig niet en haar hoofdpijn is ook al weg. Misschien kan ze morgen alweer naar school. Evelien en Tim blijven morgen nog wel thuis, het vele hoesten en hoofdpijn moet minder zijn.

Dus nu weten jullie waarom het stil is op mijn blog.

Vraagje: duurt het bij jullie ook zo lang eer mijn weblogpagina is opgeladen?