naaien

Vanavond heb ik lekker zitten naaien, een Kletser van de quiltlijst daagde me uit om ook enkele blokken te maken voor de loterij , de bovenste serie van 8 blokjes gaat mee doen met de loterij, de anderen houd ik zelf; daar ga ik een quilt van maken om weg te geven denk ik.

Het patroon komt van deze site en dan bij free scrap quilt paterns (naast een grote quilt) op boxy stars klikken. Je doet 5 minuten over het maken van 1 blokje, de ster bestaat uit 4 blokjes, als ze aan elkaar zitten komt het op ongeveel 30x 30 cm. Een leuk blok om te maken en als je van te voren al de stroken hebt gesneden is het een vlot werkje. Evelien zag me naaien en reageerde heel enthousiast, dat dit voor het eerst is in dit huis dat ik aan een nieuwe quilt begin. 

potje boggle-en?

Een potje boggle spelen is zo typisch kerstvakantiesfeer voor ons, Perry wordt helemaal onrustig als hij in de keuken bezig is en hij de dobbelstenen hoort rammelen in het bakje. Ik denk dat jullie het spel wel kennen?   Vanavond kregen we zowaar Tim mee om een potje mee te spelen, zijn pc lonkte hem echter na 4 potjes zodanig hard toe dat hij naar boven ging, helaas. Hij speelde niet slecht, won 2 potjes geloof ik. Evelien had een mindere dag, meestal wint zij met 35 woordjes of meer, dan volgt Perry met 30, ik trek er meestal rond de 20 en Suzanne huppelt er vrolijk achteraan met 15 tot 20.

Zullen we een potje spelen? Even een korte uitleg:*je krijgt 3 minuten de tijd om zoveel mogelijk bestaande woorden op te schrijven die je kan maken uit de zojuist gegooide dobbelstenen * woorden moeten uit minstens 3 letters bestaan * je mag diagonaal, horizontaal, vertikaal of kruislings woorden maken* in 1 woord mag elk lettertje maar 1 keer gebruikt worden* een combinatie mag voor meerdere vervoegingen gebruikt worden, bv: net- netje- netjes,  hier een voorbeeld in beeld:

en dan nu een echte:

wie haalt er de meeste woorden uit? ik heb even onder de N en M ook een streepje gezet, (onder de W stond het al), dit om verwarring te voorkomen, een N zou snel als Z gezien kunnen worden nu hij op zijn kant staat.

Ik haalde er binnen 3 minuten 33 woorden uit, bijna mijn  record!

Bapao avontuur

Het viel niet mee moet ik eerlijk toegeven, Bapao maken. Ze lijken dan ook in de verste verte niet op het mooie witte bolletje met vulling zoals op Wikipedia staat maar dat kan komen omdat ik er veel meer vlees in stopte dan het recept me vertelde, ik vond 2 theelepeltjes zo schraal. 1 Eetlepel leek er meer op, maar dit betekende dus dat de broodlaag rondom dunner werd. Wat een gepiel, met dat kleverige deeg-waar de nodige handjes bloem nog tegenaan werd gekwakt om het toch handelbaar te maken-, volgens recept moest je een bolletje maken, gaatje in het bolletje drukken en dan met de theelepel wat vulling erin stoppen. Ik heb er maar een minipiza van gemaakt en toen het deeg om de vulling heen gevouwen, ging beter. Suzanne heeft wat actiefoto’s gemaakt:  

’t zag er zo hoopvol uit toen ze de oven in gingen, na het stomen vond ik het er zielig uitzien maar ze smaken zalig! zelfs Perry vindt ze lekker, terwijl hij de gekochte Bapao’s met deegballen vergelijkt. Ik heb er gemaakt met kip. kipsaté (eetlepel pindakaas en sambal er door) en varkensvlees met en zonder knoflook.Ik moet nu elk kwartier een serie van 6 in de oven stoppen, wat vandaag niet op gaat, verdwijnt in de diepvries.

Vanmorgen was het heerlijk rondlopen in een opgeruimde keuken en ik zat even later in de kamer lurkend aan de koffie na te genieten toen ik een gekke harde plof uit de keuken hoorde komen. Suzanne was in de keuken om blanc-manger te pakken, dat wist ik, maar die plof dan, die kon ik niet thuisbrengen. Het werd niet gevolgd door huilen, dus dat was een hele geruststelling. In de keuken aangekomen zagen Perry en ik een augurkenpot knus met de augurkjes tegen de tegels aan liggen, glasscherven overal en de azijn (met stukjes ui en van die kleine witte bolletjes) uitlopend onder de koelkastdeur en zich ook al fijntjes onder de plint terug trekkend.  Suzanne staat met grote ogen op kousevoeten er naar te kijken en weet er toch een positieve draai aan te geven: Er zaten nog maar 2 augurken in, dus het is niet zo erg. ☺ Nee, voor de augurken niet, maar ik vind mezelf best wel een beetje zielig. Perry loopt met zijn handen in zijn broekzakken weer terug de kamer in.  ☺

Nadat de keuken weer aan kant is (de azijnlucht maskeert wel goed de baklucht van de dagen tevoren, misschien moet ik hetzelfde kunstje ook in de woonkamer uithalen?) besluit ik aan het bakken te gaan, mijn koffie is nu toch koud geworden. 

De restjes vlees die over waren van afgelopen dagen heb ik fijngemalen en gebakken met nog gemalen groenten en kruiden, hiervan ga ik morgen Bapao maken; ik heb een kip/kalkoen bakmengsel en een gehakt/speklapjes mengsel, ze staan op het aanrecht af te koelen voordat ik ze in de koelkast zet. Het rook al zo lekker dat Tim -de eeuwige hongerlap- naar beneden kwam om te vragen wat ik aan het maken was; het water liep hem in de mond.  Morgenochtend maak ik dan brooddeeg en in elk klein bolletje brood stop ik dan een eetlepel van deze vulling en dan kan het in de stoomoven afgebakken worden, ik ben heel benieuwd! Ik heb genoeg vulling om een heel weeshuis van te voeden, dus er zal wel wat de diepvres in gaan. Altijd handig.

recept van een site lijkt me ook wel wat om te maken, maar nu heb ik het al uit een kookboek gehaald.  recept 2 , recept 3 , en recept 4  ik zie wel dat ze overal knoflook bij doen, heb ik niet gedaan. Hmmm, misschien bij de 2e lading proberen. Handige tip was om een bakpapiertje onder elk bolletje te doen voordat je ze gaat stomen, omdat de broodjes anders zo vastkleven aan de bodem van het stoommandje.

o, en nog even showen wat we van mijn Zaanse familieleden hebben gekregen: het vogelvoerhuisje staat in de tuin voor de schuifpui dus kunnen we goed zien hoe de katten de vogels er uit vangen, en van mijn moeder kregen we de 2 super banketstaven waarvan er 1 al op is, de andere is naar Zaandam gegaan, heeft die de rit overleefd? (net stokbrood, hapt ook zo lekker weg, alleen zal dit iets minder ongemerkt op gaan).

rust

1e Kerstdag zit er op, het klinkt alsof het een bezoeking was, maar zo bedoel ik het niet. Ik kijk meestal als een berg tegen de kerstdagen op, gewoon omdat er veel op 1 dag moet gebeuren en je wilt dat het vlekkeloos verloopt, wat natuurlijk onzin is. Gisteren heb ik lekkere stoofpeertjes klaargemaakt in de stoomoven, niet wetend hoe of wat (stond niks van in het Duitse kookboekje dat bij de oven zat) dus heb ik maar een dotje op goed geluk gedaan, wat nog goed gelukt is. De visite is weggerold met volle buiken en terwijl ik door de keuken loop zie ik in de hoek op het aanrecht de grote schaal met stoofpeertjes taan. Helemaal vergeten! Nou ja, hebben we morgen wat om te eten. 🙂

Zipje en Zopje hebben de hele dag zowat op ons bed gelegen, Witje sliep de hele dag naast de bank op zijn kussentje, onverstoorbaar. Toen Zopje kwam buurten toen we aan de koffie zaten, wilde hij bij mijn moeder opschoot springen en met het langs de tafel lopen zwiepte hij met zijn staart een kopje van tafel. Dat is voor het eerst in mijn carriere als kattenbazin dat ik dit heb zien gebeuren, je verwacht het niet he.

De kerstbomen houden het goed vol, Witje schud regelmatig de dode naaldjes van de onderste akken van de bomen door er kopjes tegen te geven, en Zipje en Zopje liggen om de beurt op de treeskirt onder de grote boom. Ballen tikken doen ze niet aan, ze kijken er zelfs niet naar.   Wel wat anders met deze katten hier geweldig!!

onrustig

Maandag 4 uur ’s middags, nog 1 uur en de winkels sluiten en mij bekruipt een onrustig gevoel; hebben we niks vergeten voor de kerst, komen we niks te kort. Ik ben deze dag niet de deur uit geweest, Perry en Evelien hebben de laatste boodschappen gedaan – vlees en groenten en nog de nodige koekjes en snoepjes-, en eerlijk gezegd, als ik zo naar de kasten kijk kan ik me niet voorstellen dat we iets zijn vergeten. Maar die onrust…. "Ik ga nog even de stad in, ben zo terug." roep ik naar Perry, die me lachend aankijkt. "Wordt je zenuwachtig meisje?", vraagt hij plagend, ik knik en antwoord dat ik Linda meeneem, een grote zwarte tas met ‘Linda’ er op geschreven, zat vorige maand kado bij het blad Linda. Evelien vraagt of ik printerpapier wil kopen voor haar, hoera, ik heb een doel. In de stad duik ik eerst V&D binnen, printerpapier en oja, koffiebonen, 3 grote zakken. Stel je toch voor dat je zonder koffie komt te zitten, onvoorstelbaar. Koffie en papier in de Linda, toch wel handig, zo’n grote tas. Ik zie een ordner in hip blauw/groen met leuke print, onmisbaar zo daags voor Kerst om mijn boekjes van keukenapparatuur in te stoppen. Gekocht natuurlijk. Ik kijk nog even rond bij V&D maar kan verder niks ontdekken wat onmisbaar kan zijn voor de kerst. Wip bij de HEMA binnen, je weet maar nooit en als ik een vrouw hoor zeggen dat de winkel over 10 minuten gaat sluiten wordt ik onrustig en kijk gehaast links en rechts. Veel dingen zien er leuk, schattig of handig uit, maar de kinderen zijn al uit de kleutertijd gegroeid (hoewel, soms…) en ik zit niet op kastenvullers te wachten. Tot ik leuke schaaltjes zie staan met zilveren -ietwat kitserige- krulprint, schaaltjes kan je altijd wel gebruiken en zeker met Kerstmis. Er staan er nog 5 en met een grote grijns alsof ik de eerste prijs heb gewonnen sta ik een paar tellen later bij de kassa, waar de cassiere op haar horloge kijkt, nog 5 minuten en dan kan ze naar huis. En ik ook, met een volle Linda.

rijp

Schitterend zoals de wereld er gistermorgen uit zag, de takken nog dikker bedekt met rijp en terwijl het zonnetje zijn best deed staken de donkere takken heel mooi af tegen al dat wits, sprookjesachtig gewoon. Maar ik val in herhaling vrees ik. Ik zat bij de kapper toen ik me bedacht dat de zon al het ijs zal doen smelten en ik had nog geen foto van de dikkere rijplaag gemaakt, dus belde ik Evelien of ze dit even voor me wilde doen. Vanuit haar kamer -dus vanachter het glas- heeft ze een paar foto’s gemaakt, en ook vanaf de overloop. Dit is dus haar uitzicht vanaf het zijraam (rijp1 en 3) en dit vanaf haar ‘achterraam’ (rijp4)

Toen liep ze op blote voetten en met rode vest naar de overloop waar ze deze foto nam van onze oprit, je ziet ook het kinderdagverblijf 

In de zomer is hier haast niks van te zien. 2 uur na het maken van deze foto’s was het meeste al gesmolten, zonde. Ik had zo gehoopt op een witte kerst.

Gisteravond zijn we naar Riverdance gegaan in Amsterdam, in de Heineken Music Hall; het was ideaal met parkeren en we stonden gelijk bij het uitlopen van de garage op de stoep van de evenementenhal. Veel mensen hielden hun jas aan met het naar binnen gaan van de zaal, wat we vreemd vonden. Maar later niet, het was aan het gangpad ijskoud! Perry had de kaartjes al in April zoiets gekocht, en om te zorgen dat de kinderen er optimaal van konden genieten had hij diep in de buidel getast en zaten we op rij 7, stoel 7 t/m 11.

Nou, beter kan je toch niet zitten zou je denken. Ha! Mis! Ik gok zo tot rij 15 dat alles op 1 hoogte zat, dus je keek tegen achterhoofden aan. Stoelnummering begon al met 7, dus zat ik aan de rand vlak bij de uitgang van de zaal (lekker veel licht van de nooduitgangbordjes) en moest de hele tijd schuin naar links kijken om het te kunnen zien. Wat ik zag waren de dansers vanaf borsthoogte, als ze hupjes en sprongen maakte zag ik soms zelfs een knie of voet. Is niet zo erg, maar bij tapdansen gaat het toch om het voetwerk? Plus ik zag maar hooguit 2 a 3 dansers terwijl het voor het mooie om de hele groep gaat, het synchrome wil je zien. Achter ons (ik zat naast Tim die ook bar weinig zag) zaten 3 niet zulke snuggere Amsterdammers, niet dat dit me normaal stoort, maar ze lieten het zo blijken! Hardop vertalend en steeds commentaar gevend op wat ging komen; 1x siste ik een "ssstt" naar achteren, wat even later gevolgd werd door nog een "ssstt" van achter hun, maar het mocht niet helpen. Gelukkig vonden de kinderen het wel leuk, en kon ik nog teren op de Ahoy-Riverdance van jaren geleden. We zaten ver (en hoog) van het podium af en hadden een heel mooi zicht op alles.

Paul zingt voor de koningin.

rijp

Schitterend zoals de wereld er gistermorgen uit zag, de takken nog dikker bedekt met rijp en terwijl het zonnetje zijn best deed staken de donkere takken heel mooi af tegen al dat wits, sprookjesachtig gewoon. Maar ik val in herhaling vrees ik. Ik zat bij de kapper toen ik me bedacht dat de zon al het ijs zal doen smelten en ik had nog geen foto van de dikkere rijplaag gemaakt, dus belde ik Evelien of ze dit even voor me wilde doen. Vanuit haar kamer -dus vanachter het glas- heeft ze een paar foto’s gemaakt, en ook vanaf de overloop. Dit is dus haar uitzicht vanaf het zijraam (rijp1 en 3) en dit vanaf haar ‘achterraam’ (rijp4)

Toen liep ze op blote voetten en met rode vest naar de overloop waar ze deze foto nam van onze oprit, je ziet ook het kinderdagverblijf 

In de zomer is hier haast niks van te zien. 2 uur na het maken van deze foto’s was het meeste al gesmolten, zonde. Ik had zo gehoopt op een witte kerst.

Gisteravond zijn we naar Riverdance gegaan in Amsterdam, in de Heineken Music Hall; het was ideaal met parkeren en we stonden gelijk bij het uitlopen van de garage op de stoep van de evenementenhal. Veel mensen hielden hun jas aan met het naar binnen gaan van de zaal, wat we vreemd vonden. Maar later niet, het was aan het gangpad ijskoud! Perry had de kaartjes al in April zoiets gekocht, en om te zorgen dat de kinderen er optimaal van konden genieten had hij diep in de buidel getast en zaten we op rij 7, stoel 7 t/m 11.

Nou, beter kan je toch niet zitten zou je denken. Ha! Mis! Ik gok zo tot rij 15 dat alles op 1 hoogte zat, dus je keek tegen achterhoofden aan. Stoelnummering begon al met 7, dus zat ik aan de rand vlak bij de uitgang van de zaal (lekker veel licht van de nooduitgangbordjes) en moest de hele tijd schuin naar links kijken om het te kunnen zien. Wat ik zag waren de dansers vanaf borsthoogte, als ze hupjes en sprongen maakte zag ik soms zelfs een knie of voet. Is niet zo erg, maar bij tapdansen gaat het toch om het voetwerk? Plus ik zag maar hooguit 2 a 3 dansers terwijl het voor het mooie om de hele groep gaat, het synchrome wil je zien. Achter ons (ik zat naast Tim die ook bar weinig zag) zaten 3 niet zulke snuggere Amsterdammers, niet dat dit me normaal stoort, maar ze lieten het zo blijken! Hardop vertalend en steeds commentaar gevend op wat ging komen; 1x siste ik een "ssstt" naar achteren, wat even later gevolgd werd door nog een "ssstt" van achter hun, maar het mocht niet helpen. Gelukkig vonden de kinderen het wel leuk, en kon ik nog teren op de Ahoy-Riverdance van jaren geleden. We zaten ver (en hoog) van het podium af en hadden een heel mooi zicht op alles.

Paul zingt voor de koningin.

beetje sof(t)

We zitten nu al ruim 1 maand in ons nieuwe huis, en het bevalt prima. Mooie omgeving, leuke buurt met vriendelijke mensen en het huis heeft steeds minder geheimen voor ons. Vanmorgen schrok ik wel toen ik hele grote mieren door de hal zag marcheren, ik heb deels platgetrapt, deels opgezogen en de rest aan het gif uit 2 mierenlokdoosjes overgelaten. Ze zullen het met deze aanhoudende kou wel te fris vinden in hun eigen holletjes.

Met al dat aangevroren mist lijkt het wel een sprookjesbos achter ons huis, de witte laag wordt met de dag dikker!  Mooi he? In de linker kolom zie je in het fotomapje ‘nieuw huis’ nog meer tuinfoto’s, gisteren gemaakt.

beetje sof(t)

We zitten nu al ruim 1 maand in ons nieuwe huis, en het bevalt prima. Mooie omgeving, leuke buurt met vriendelijke mensen en het huis heeft steeds minder geheimen voor ons. Vanmorgen schrok ik wel toen ik hele grote mieren door de hal zag marcheren, ik heb deels platgetrapt, deels opgezogen en de rest aan het gif uit 2 mierenlokdoosjes overgelaten. Ze zullen het met deze aanhoudende kou wel te fris vinden in hun eigen holletjes.

Met al dat aangevroren mist lijkt het wel een sprookjesbos achter ons huis, de witte laag wordt met de dag dikker!  Mooi he? In de linker kolom zie je in het fotomapje ‘nieuw huis’ nog meer tuinfoto’s, gisteren gemaakt.