afvalrace

Helemaal vergeten verslag te doen van het bezoek aan de WWweegschaal gisteravond, komt omdat het een gejak en gejaag werd; om 19.00 uur moesten we eigenlijk bij de Siematic-showroom zijn maar Suzanne moest naar streetdance en ik naar de WW, dus ging Perry alvast vooruit en zou ik nadat ik Suzanne had opgehaald komen, rond 20.00 uur. Dus om kwart over 6 Suzanne weggebracht, toen naar huis om de juiste maten van de nieuwe keuken uit te printen, toen doorgereden naar de WW; ik had zwaardere schoenen (sandalen) aan dan vorige week en ook geen tijd gehad naar de wc te gaan en tjakka, er was ‘maar’ 1½ kg af, terwijl ik die ochtend op een ons na 2 kg kwijt was vergeleken de week daarvoor. Ach ja, doet er niet toe toch, zolang er maar af is. Ik kon niet blijven voor de peptalk, reed van daaruit door naar de sportschool waar ik nog 10 minuten naar Suzanne’s groepje kon kijken en toen ze klaar waren op naar huis. En daarna doorgereden naar de showroom, waar de besprekingen over hoeveel korting nog in volle gang waren.

Een uur en 2 kopjes koffie later en waren ze er uit, handjes geschud en nog een paar dingen doorgenomen; ze gaan gelukkig deze week nog alles opmeten en dan krijgen we de definitieve tekening te zien en kunnen we nog wijzigen als we willen. 

Morgen ben ik de hele ochtend onder de pannen op school, samen met nog zo’n 100 hulpouders, de kinderen geven dan voorstellingen en zo tijdens deze ouders-bedank-ochtend. Met het drukkende warme weer wat morgen voorspeld is (30ºC geven ze af) zal het geen pretje zijn in de aula.

En morgenmiddag gaan we voor de badkamer weg, hopelijk is dan ook dat binnen een paar uur afgerond. Zal blij zijn als dit allemaal klaar is, en we moeten ook nog op pad voor vloerbedekking, gordijnen enz. Deze vloer lijkt me mooi voor boven op de slaapkamers, een laminaatvloer die heel robuust is. Met de allergieën van Tim en Suzanne (hooikoorts) is het beter om op de slaapkamers gladde vloeren te hebben. Ik zal eens navragen hoelang de levertijd is.

We plannen steeds van alles om te doen en om te kijken, maar ik kan in mijn hoofd niet alles in hoog tempo aan, zo vermoeiend als dat is, en dan kan ik niet meer helder nadenken en met het uitzoeken van deze zaken moet je er wel je koppie bij houden. Vandaar dus dat alles erg langzaam gaat. Over 2 maanden krijgen we de sleutel al!

uitvliegen

Toen ik gistermiddag over een drukke weg naar huis reed zag ik een mannenonderbroek liggen, midden op straat. Zo’n boxergeval van tricot, zwart met een witte band en wit stiksel. Wat raar, zoiets verlies je toch niet zomaar, ik bedoel; een slipper of handschoen, een das of een muts, ja die kan je tijdens een fiets/motor/autorit wel opeens verliezen, vooral als je kleine kinderen achterin hebben zitten die zich vervelen. Raampje open en wat naar buiten gooien om dan kijken hoe het weg vliegt, ik kan me vaag herinneren dat de Zaanse kant van onze familie zo eens een schoen is verloren op de snelweg- of zit ik mis?

Maar goed, die herenonderbroek midden op de weg intrigeert me, wat zou daar voor een verhaal achter zitten; ik kan er alleen maar naar gissen. Van een waslijn afgevlogen? Nee, veel te saai.

Even iets heel anders: mijn moeder koesterde sinds afgelopen nazomer een rups en na een tijdje de pop van diezelfde rups, van een exotische vlinder in haar tuin; het is de winter op een overdekte beschutte plek goed doorgekomen tot de pop zondag openging en er een mooie vlinder uitkroop. Eerst nog wat rimpelig, maar na een tijdje van rusten en lopen en op bloemen zitten vloog het de tuin uit om nooit meer terug te komen -tot ‘verdriet’ van mijn moeder, ze had hem graag nog een tijdje in haar tuin willen houden, maar ja, dan hadden ze Roodje binnen moeten houden . Moeder zijn is loslaten. Hier onder volgen een stel foto’s.